Het Dorp
Wim Sonneveld
1974
jaar
Top 40
27
piekpositie
Top 40
5
weken
Top 40
42
punten
Top 40
Het dorp is een lied van Wim Sonneveld. Het werd driemaal op single uitgebracht, waarvan de laatste keer in mei 1974, vlak na de dood van de cabaretier. De tekst is geschreven in 1965 door Friso Wiegersma (onder het pseudoniem Hugo Verhage), de partner van Sonneveld, op de muziek van "La montagne" van Jean Ferrat. Sonneveld zingt emotioneel over "zijn dorp" bij het weerzien van het door de vooruitgang gehavende Deurne. De bekende regel uit het lied "En langs het tuinpad van mijn vader" verwijst naar het pad naast het ouderlijk huis van Wiegersma, het tegenwoordige gemeentemuseum De Wieger aan de Oude Liesselseweg in Deurne. Dit pad kreeg op 14 oktober 2008 de officiële naam "Het tuinpad van mijn vader". De onthulling van het straatnaambord vond plaats door Wiegersma's echtgenoot Hans van der Woude, Wiegersma's jongste broer Sjoerd Wiegersma en de Deurnese wethouder Nicole Lemlijn.
Trivia
Artiest
Titel A-kant
Het Dorp (La Montagne)
Lengte A-kant
3:12
Componist(en) A-kant
J. Ferrat, H. Verhage
Titel B-kant
Zo Heerlijk Rustig (La Chansonnette)
Lengte B-kant
2:42
Componist(en) B-kant
Ph. Gérard, J. Dréjac, J. Senn
Platenlabel
Philips
Catalogusnr
6012 433
Songtekst
Thuis heb ik nog een ansichtkaart
Waarop een kerk, een kar met paard
Een slagerij, J. van der Ven
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets
Maar het is waar ik geboren ben
Dit dorp, ik weet nog hoe het was
De boerenkinderen in de klas
Een kar die ratelt op de keien
Het raadhuis met een pomp ervoor
Een zandweg tussen koren door
Het vee, de boerderijen
En langs het tuinpad van mijn vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat het nooit voorbij zou gaan
Wat leefden ze eenvoudig toen
In simpele huizen tussen groen
Met boerenbloemen en een heg
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd
Het dorp is gemoderniseerd
En nou zijn ze op de goeie weg
Want ziet, hoe rijk het leven is
Ze zien de televisiequiz
En wonen in betonnen dozen
Met flink veel glas, dan kun je zien
Hoe of het bankstel staat bij Mien
En haar dressoir met plastic rozen
En langs het tuinpad van mijn vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat het nooit voorbij zou gaan
De dorpsjeugd klit wat bij elkaar
In minirok en beatlehaar
En joelt wat mee met beatmuziek
Ik weet wel, 't is hun goeie recht
De nieuwe tijd, net wat u zegt
Maar het maakt me wat melancholiek
Ik heb hun vaders nog gekend
Ze kochten zoethout voor een cent
Ik zag hun moeders touwtjespringen
Dat dorp van toen, het is voorbij
Dit is al wat er bleef voor mij
Een ansicht en herinneringen
Toen ik langs het tuinpad van mijn vader
De hoge bomen nog zag staan
Ik was een kind, hoe kon ik weten
Dat dat voorgoed voorbij zou gaan