Prince

Prince Rogers Nelson, beter bekend als Prince, is een artiest in de ruimste zin van het woord. Hij componeert, bespeelt vele instrumenten en is ook nog een danser. Daarnaast is hij nog een platenproducer en heeft hij tevens nog een zijsprong gemaakt als filmregisseur en acteur. Kenmerkend voor Prince is het vele gebruik van zijn kopstem.

Op zijn zevende schrijft hij zijn eerste liedje Funk Machine. In zijn tienerjaren speelt hij mee in de band van een familielid genaamd 94 East. In 1976 maakt Prince een demo bij producer Chris Moon in Moon’s Minneapolis Studio. Moon zorgt ervoor dat zijn demo, na een aantal afwijzingen, terechtkomt bij manager Owen Husney. In samenwerking met Husney lukt het Prince om een platencontract te krijgen bij Warner Brothers. Het bijzondere is dat hij op de leeftijd van 19 jaar een contract krijgt voor drie albums, voor een budget van 180.000 dollar. Hij kan daarmee zijn eigen werk produceren.

 

Zijn eerste soloplaat komt uit in 1978, For You. Hij heeft op dit album alle instrumenten zelf ingespeeld en op één nummer na was hij verantwoordelijk voor alle composities. Het tweede album van Prince volgt in 1979. Iets ruiger en low budget. Hij had namelijk bijna zijn hele budget aan het eerste album besteed. Op dit album staan zijn eerste klassiekers waaronder I Feel For You. De verkoop van dit album was in Amerika erg goed.

Begin jaren 80 gaat hij voor het eerst toeren. Hij staat in het voorprogramma van Rick James. Met wat hij op For You laat horen, verwachten mensen een lieve Stevie Wonder-achtig imago, maar hij laat duidelijk een ruigere en meer seksueel getinte kant horen. Deze trend zette hij door in zijn volgende album genaamd Dirty Mind. Hij slaat de weg in van funk en new wave. Veel platenzaken willen zijn plaat niet in de winkel vanwege de teksten die erop worden gezongen. Openlijk gaat het over prostitutie, overspel, orale seks en incest. Hij krijgt daardoor nog meer belangstelling van het grotere publiek. Voor het eerst komt Prince in Nederland. Met zijn volgende album Controversy uit 1981, scoort hij met het titelnummer zijn eerste hit in de Nederlandse Top 40.

Hij heeft voor een aantal groepen - zoals The Time en Vanity 6 - albums geproduceerd, gecomponeerd en ingespeeld. Zijn volgende album is het dubbelalbum 1999. Hierop is een combinatie van experimentele funk en pop te horen. Na zijn 1999 Triple Threat-tour werd gitarist Dez Dickerson vervangen door Wendy Melvoin. Vanaf dat moment zou de band verdergaan onder de naam The Revolution. Met de film en soundtrack Purple Rain brak Prince vervolgens internationaal door als een superster. Met het titelnummer scoort hij zijn eerste nummer 1-hit in de Nederlandse Top 40.

In 1986 scoort hij ook met de soundtrack van de film Parade. Hier staan weer diverse hits op. Een van de grootste daarvan is Kiss. Later dat jaar ontbond Prince The Revolution. Alleen toetsenist Matt “Dr.” Fink en saxofonist Eric Leeds blijven bij Prince. Met Sheila E. achter de drums was er een nieuwe band geboren. Hij brengt ook nog een nieuw dubbelalbum uit genaamd Sign Of The Times. Door veel critici en liefhebbers wordt dit album nog steeds gezien als zijn beste plaat.

Ook zijn er diverse bootlegs in omloop van Prince. De eerste was The Black Album. Het oorspronkelijk bedoelde album zou geannuleerd worden, maar een aantal exemplaren werd niet vernietigd en zo kwam de bootleg in omloop. Het is waarschijnlijk de meest verkochte bootleg aller tijden. Small Club – 2nd Show That Night is een twee uur durend geïmproviseerd optreden in het Paard van Troje in Den Haag. Voor de eerste druk van deze bootleg worden bedragen tot wel € 2500,- neergelegd.

In 1989 zingt hij een duet met Madonna, maakt hij weer een succesvolle soundtrack, Batman (Motion Picture Soundtrack), en houdt een grote schoonmaak onder zijn medewerkers van het eerste uur. Op deze manier krijgt hij nog meer controle over zijn eigen carrière.

New Power Generation is vanaf 1990 zijn vaste begeleidingsband en in 1991 brengen ze samen hun eerste album Diamonds and Pearls uit. Hits als Get Off en Cream zijn afkomstig van dit album.

Volgens eigen zeggen voelt hij zich een slaaf van platenmaatschappij Warner Brothers, omdat zij de rechten op de “artiestnaam Prince” hadden en daarom besloot hij op zijn 35e verjaardag zijn naam te veranderen in een onuitspreekbaar symbool. Een Britse journalist noemde hem The Artist Formerly Known As Prince, ook wel afgekort als TAFKAP. Een ander gaf hem de bijnaam The Symbol. Veel gedoe om een naam, maar dit zorgde er wel voor dat er over hem werd gesproken en dat hij dus in het nieuws bleef. Hij moest alleen wel nog contractueel vijf albums afleveren. In 2000 neemt hij zijn oude naam weer aan. In diezelfde tijd wordt hij ook lid van de Jehova’s Getuigen en dat is merkbaar in zijn nummers. Zo neemt hij bijvoorbeeld afstand van zijn oude nummers die vaak behoorlijk seksueel getint zijn. Ook in zijn optredens speelt hij bepaalde nummers niet meer of past hij oude teksten aan.

NPG Music Club is zijn onlinemuziekdienst waarop hij zijn nieuwe materiaal aanbiedt. Fans konden voor een vast bedrag per jaar lid worden, wat kortingen gaf op concertkaartjes en bij concerten en aftershows voorrang opleverde. In het begin klaagden fans dat het slecht toegankelijk was en de kwaliteit niet best. Veel albums blijken later toch ook in platenzaken te liggen. In totaal brengt hij 6 albums uit via deze muziekdienst.

In 2002 verzorgt onze eigen Candy Dulfer de saxofoon tijdens de One Nite Alone Tour. Van deze optredens verschijnt een Live CD-box van drie discs, waarvan twee met nummers van reguliere concerten en één met materiaal van aftershows.

Nadat het een tijdje rustig is geweest rond Prince, schrijft hij in 2006 het nummer The Song Of The Heart voor de animatiefilm Happy Feet. Het is de eerst uitgebrachte single van de soundtrack en wint de Golden Globe in 2007.

In 2015 brengt hij de albums HITnRUN Phase One en HITnRUN Phase Two uit.
Op 21 april 2016 overlijdt de zanger op 57-jarige leeftijd aan wat men vermoedt een overdosis medicijnen.