Owen Gray

Gray's doorbraak kwam in 1960 toen hij de single Please Do Not Let Go Go voor een jonge Britse platenproducer genaamd Chris Blackwell opnam met de Caribs, inclusief gitarist Ernest Ranglin op zijn eerste opnamesessie.

Hij tekende bij platenlabel Studio One van Coxsone Dodd, die net op dat moment de studio had opgestart. Met de single On The Beach bracht hij een van de allereerste releases uit op dat label. Gray werd ook de eerste Jamaicaanse soloartiest die een LP van Jamaicaanse populaire muziek (in tegenstelling tot calypso-muziek en volksliederen) had uitgebracht in het Verenigd Koninkrijk. Met redelijk succes in het Verenigd Koninkrijk besloot Gray in 1962 daarnaartoe te verhuizen.

Hij tourde door Europa in 1964 en zong voornamelijk soulmuziek. Hij tekende een platendeal bij Island Records-label. In 1966 stond hij in het Verenigd Koninkrijk bekend als soulzanger, maar ook om zijn ska en reggae-kanten. Hij maakte gemakkelijk genoeg de overstap naar rocksteady, waarbij hij de kant opging van producer Sir Clancy Collins.

Tegen 1972 was Gray na een uitstap bij Pama label terug bij Island Records, waar zijn reggae-versies van Tumblin Dice van de Rolling Stones en Jealous Guy van John Lennon werden uitgebracht.

Gray probeerde zich kort te vestigen in New Orleans, maar keerde daarna terug naar Jamaica. Midden jaren '70 had hij succes aan beide kanten van de Atlantische Oceaan als een steunpilaar van de roots reggae-beweging. Langzaam nam zijn carriere af. In de jaren 90 bracht hij zangballads uit en daarna kwam daar ook gospelmuziek bij.