Earth, Wind & Fire

4x Alarmschijf

106 weken in de top 40

15 Top 40-hits

#296 aller tijden

Sociale media van deze act

Biografie

Verenigde Staten

Earth, Wind & Fire (ook wel EWF genoemd of The Mighty Elements of the Universe) is een Amerikaanse band die soul, funk, jazz- en discomuziek maakt – en ook verschillende muziekstijlen combineert – met prominente rollen voor percussie, blazers, kalimba, bas en zang. De band was vooral in de jaren zeventig en begin jaren tachtig populair.

De band werd in 1969 in Chicago opgericht door Maurice White, voormalig sessiedrummer van het Chess-label.
Onder de naam Salty Peppers brachten ze twee singles uit, zonder commercieel succes.

Maurice White vond Salty Peppers niet universeel genoeg klinken voor de plannen die hij met de band had en koos voor 'Earth, Wind & Fire', naar de elementen aarde, lucht en vuur in zijn horoscoop. Daarbij is Lucht (air) vervangen door het beter klinkende 'Wind'.

EWF speelde in 1974 in een speelfilm de rol van een band die wordt ontdekt door Coleman Buckmaster (gespeeld door Harvey Keitel) en die tijdens hun eerste plaatopname met de keerzijde van de muziekindustrie wordt geconfronteerd: That's the Way of the World. De film verscheen in 1975 maar werd geen succes; in tegenstelling tot de vooraf uitgebrachte soundtrack waarvan Shining star en het titelnummer That's the way of the world) hits werden. EWF werd de eerste zwarte act die tegelijkertijd de Billboard single- en albumlijsten aanvoerde en bleef vanaf toen jaren aan de top. Ook in Nederland werden beide nummers bescheiden Top 40 hits.

That's the way of the world betekende ook het begin van het gebruik van Egyptische symbolen en piramiden op platenhoezen, kleding en podiumdecoratie. Ondertussen was de band zelf ook bezig met een nieuwe plaat, Spirit. De rij hits werd voortgezet met Getaway.

EWF toerde door Zuid-Amerika en deed daar inspiratie op voor All 'n All dat in november 1977 uitkwam en dat de grootste hit in Nederland bevatte Fantasy. Speciaal voor de Bee Gees-film Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band werd een coverversie opgenomen van het Beatlesnummer Got to get you into my life; de film flopte maar EWF hield er wel weer een bescheiden hit aan over in Nederland, waarna in 1978 September werd uitgebracht. Daarna volgde de ballad After The Love Has Gone.

In de jaren tachtig scoorde de groep met een nieuw meer elektronisch geluid nog diverse hits maar het succes nam geleidelijk af. In 1994 verliet Maurice White de band, later werd bekend dat hij leed aan de ziekte van Parkinson.

In 2016, het jaar waarin Maurice White op 74-jarige leeftijd kwam te overlijden, toerde de band weer langs de Europese festivals met concerten op Glastonbury en North Sea Jazz.