Carole King

Carol Klein, beter bekend als Carole King, is een Amerikaanse singer-songwriter die in de jaren zestig en zeventig een groot aantal hits schreef voor anderen en later ook voor zichzelf.

 

Het eerste succes met een zelfgeschreven liedje had King al in 1960 op haar achttiende, met Will you love me tomorrow, gezongen door The Shirelles. Op haar zeventiende ontmoette ze haar eerste echtgenoot, Gerry Goffin. Er ontstond een samenwerking waarbij Goffin vaak de teksten bij Carole's liedjes schreef. De samenwerking was zeer succesvol en leidde tot vele hits voor anderen, zoals daar zijn:

Take good care of my baby (Bobby Vee)
Crying in the rain (Everly Brothers)
The loco-motion (Little Eva)
(You make me feel like) A natural woman (Aretha Franklin).

Up on the roof (The Drifters)

 

Zelf had ze in 1962 een bescheiden hit in Amerika met It might as well rain until September. Dit werd ook opgenomen door de Engelse zangeres Helen Shapiro. In de jaren zestig heeft ze enkele malen geprobeerd een solocarrière van de grond te krijgen, wat echter steeds mislukte. In deze jaren was ze nog onzeker over haar zangcapaciteiten. 

 

Na haar breuk met Goffin in 1968 overwon ze haar onzekerheid over het schrijven van teksten en haar eigen zangkwaliteiten, en begon liedjes voor zichzelf te schrijven. In 1970 verscheen haar eerste soloalbum, Writer. Dit album flopte, maar in 1971 brak ze alsnog door als soloartiest met het zeer succesvolle Tapestry, haar bekendste en meest gewaardeerde album. Tapestry wordt beschouwd als een van de beste elpees in de popmuziek van de jaren zeventig. Er werden een aantal singels van het album uitgebracht zoals It's too late, I feel the earth move en You've got a friend maar dit werden geen Top 40 hits in Nederland.

 Het album zou zes jaar in de Amerikaanse hitlijst blijven staan. Hierop staan enkele van de vroegere hits die ze met Gerry Goffin schreef en het nummer You've got a friend. Dit werd overigens een hit voor James Taylor, die ook op Tapestry te horen is, als muzikaal begeleider. 

 

Hierna heeft ze nog een aantal goed verkopende albums gemaakt zoals Music (1971), Rhymes and Reasons (1972) en Wrap Around Joy (1974). In 1974 had ze ook een hit met Corazon.

 

In de jaren tachtig bracht ze nog een aantal albums uit en zette zich in voor het milieu en werd activiste voor de Democratische Partij.

In 2010 vierde ze het dertigjarig jubileum van haar eerste duoconcert met James Taylor in de Troubadour. Beide artiesten zongen apart en samen en speelden gitaar en piano op elkaars nummers. Dit beviel zo goed dat ze daarna op tournee gingen met een band bestaande uit Carole haar schoonzoon en James zijn toenmalige begeleidingsmuzikanten.

In 2012 publiceerde ze haar autobiografie. Eveneens in 2012 kreeg King een ster op de Hollywood Walk of Fame.

 

In Nederland had Carole slechts 3 Tipparade noteringen en geen Top 40 hit maar ze heeft een grote invloed gehad op de popmuziek.