The Association

Geroemd om de zangharmonieën geldt The Association als prominent vertegenwoordiger van jaren zestig sunshine pop. Vernieuwende opnametechnieken maken het debuutalbum tot een baanbrekend werkstuk. Ondanks een optreden op het Monterey Pop-festival in de Summer of Love gedijt de groep uit Californië niet in het door de hippiecultuur overheerste popklimaat van eind jaren zestig.

The Association ontstaat halverwege de jaren zestig in Los Angeles uit het veelkoppige folkrock-ensemble The Men, dat even fungeert als huisorkest van The Troubadour.

Het zestal, waarvan alle leden ook zingen, ontwikkelt een gepolijst en gelaagd groepsgeluid met invloeden van folk, rock en jazz. Eind 1965 begint The Association in en om Los Angeles op te treden. 

Debuutalbum

De eerste singles, met daarop onder meer werk van Bob Dylan, zijn geen succes. Als groepslid Jules Alexander meespeelt bij een demo-opname van ‘Along Comes Mary’, vraagt hij de componist of The Association het nummer mag uitproberen.
Dat gebeurt voorjaar 1966 met hulp van studiomuzikanten en onder leiding van producer Curt Boettcher, een wonderkind met een voor die tijd revolutionaire studiotechniek. Het nummer haalt de Amerikaanse Top 10, geholpen door geruchten dat de ‘Mary’ uit de titel zou verwijzen naar marihuana. In Nederland is 'Along Comes Mary' de enige hit voor de groep.

In de zomer verschijnt het eveneens door Boettcher geproduceerde debuutalbum. Daarop staat het door groepslid Terry Kirkman geschreven ‘Cherish’, dat de bovenste plek van de Amerikaanse hitparade bereikt en uitgroeit tot een klassiek liefdesliedje.

Monterey Pop

Het tweede album is een haastklus. The Association toert zich suf, is voortdurend op televisie en hun platenlabel Valiant wordt overgenomen door Warner Bros. De single ‘Windy’, opgenomen na het vertrek van Alexander, staat niettemin voorjaar 1967 op nummer 1.

Met inmiddels een derde album uit opent The Association in de zomer het Monterey Pop Festival, het eerste meerdaagse rockfestival uit de geschiedenis. Van hun optreden is niets te zien in de festivalfilm die een jaar later in de bioscopen draait. 

‘Never My Love’, wederom een softpopliedje met suikerzoete harmoniezang, is in de herfst een grote hit en velen slaan The Association als zanggroep hoger aan dan The Beatles.

Einde

Nadat het zestal in 1968 Jimmy Webbs ‘MacArthur Park’ afwijst, gaat het  langzamerhand bergafwaarts.

Een hitscompilatie verkoopt nog wel goed en Alexander keert terug, maar voor de Woodstock-generatie is de band te burgerlijk en ouderwets.

Begin jaren zeventig komt er einde aan hun verbintenis met Warner en nadat bassist Brian Cole in 1972 overlijdt aan een overdosis heroïne valt de originele bezetting uiteen.

Comeback

Die komt in 1981 weer bijeen voor een tv-special, gevolgd door optredens in het gouwe ouwe-circuit en zelfs een bescheiden hitnotering voor een comebacksingle.

Rond de millenniumwisseling blijkt het vooral door The Association bekend geworden ‘Never My Love’ in de VS een van de meest gedraaide nummers van de eeuw te zijn en steekt The Bloodhound Gang de tekst van ‘Along Comes Mary’ in een nieuw rockjasje.  

In 2006 doen de Californiërs, inmiddels opgenomen in de Vocal Group Hall Of Fame, met Barry Manilow een medley van ‘Cherish’ en ‘Windy’ op zijn succesalbum The Greatest Songs Of The Sixties.