Alvin Stardust

De kwalificatie ‘B-artiest’ lijkt Alvin Stardust als een handschoen te passen. Als Shane Fenton legt hij het met The Fentones af tegen Cliff Richard en The Shadows, terwijl hij in een volgend leven, als glamrocker, Gary Glitter moet laten voorgaan. Wanneer hij in de jaren tachtig met poppy rock-’n-roll de strijd aanbindt met Shakin’ Stevens, lijkt er geen redden meer aan. Maar Stardust is er de artiest niet naar om zomaar op te geven.

Stardust wordt in 1942 als Bernard William Jewry in Londen geboren. Zijn jeugd brengt hij grotendeels door in Mansfield, Nottinghamshire. Daar belandt hij, aangestoken door het rock-’n-roll-virus, eind jaren vijftig als roadie bij het lokale bandje Johnny Theakstone & The Tremolo’s.

Een demo van die groep, onder de naam Shane Fenton & The Beat Boys, belandt bij de BBC die de band uitnodigt voor een auditie. Even daarvoor is Theakstone echter aan de gevolgen van een reuma-aandoening overleden. Zijn ouders vragen Jewry om, bij wijze van eerbetoon aan hun zoon, door te gaan met de band.

Die verandert de naam in The Fentones, terwijl Jewry de naam Shane Fenton adopteert. Bij het door George Martin bestierde Parlophone-label verschijnt begin jaren zestig een aantal singles met nummers in de stijl van Cliff Richard & The Shadows.

Een aantal daarvan haalt de hitlijsten, maar door de opkomst van de Merseybeat met The Beatles legt de groep halverwege de jaren zestig het loodje. Fenton verdwijnt naar de achtergrond en doet wat klusjes voor The Hollies en zangeres Lulu.

In 1973 duikt hij op bij het kersverse Magnet Records. Ditmaal als Alvin Stardust, een creatie van producer/songschrijver Peter Shelley. Gehuld in een zwartleren pak en voorzien van een dreigende blik, lift Stardust mee op het succes van de glamrock en haalt de hitlijsten met nummers als My-Coo-Ca-Choo, Jealous Mind en You, You, You. 

Najaar 1981 beleeft hij opnieuw, nu bij het Stiff-label, een comeback als hij boven aan de hitlijsten belandt met Pretend, een jaren vijftig-succes dat Stardust met producer Peter Collins gestoken heeft in een poppy rock-’n-rolljasje.

In die stijl gaat hij verder, doet in 1985 nog een poging om het Verenigd Koninkrijk op het Eurovisiesongfestival te vertegenwoordigen en verdwijnt dan langzamerhand weer uit beeld bij het grote publiek om daarna af en toe op te duiken in een televisieserie of in het musicalcircuit bij producties als Godspell en Chitty Chitty Bang Bang.

Terwijl zijn zoon onder de naam Adam F uitgroeit tot een toonaangevend dj/producer in de Britse drum’n’bass-scene, gaat Stardust zelf stug door met optreden en maakt na de eeuwwisseling een cd met de Duitse rockabillyband The Wild Black Jets.