Afric Simone

Met een exotisch klinkend nummer, in een mix van Swahili met andere talen, weet Afric Simone zomer 1975 met Ramaya een flinke hit te scoren in Nederland en Vlaanderen. Andere Europese landen gaan daarna eveneens overstag voor het vrolijke geluid en de acrobatische toeren van de Mozambikaan. In de Lage Landen scoort hij nog twee hits en raakt vervolgens in de vergetelheid. Totdat Nederlandstalige versies van zijn hits verschijnen en ook de dancewereld zich zijn wereldsucces herinnert.

Nederland en Vlaanderen vallen in de zomer van 1975 als eerste voor het exotische geluid van Afric Simone. Andere landen volgen later.

In Frankrijk ontfermt de invloedrijke platenbaas Eddie Barclay zich over Simone. Naast een gouden plaat levert hem dat een plek op in het voorprogramma van chansonnier Michel Sardou bij diens optredens in de beroemde concertzaal L’Olympia in Parijs.

Ook achter het IJzeren Gordijn groeit Simone uit tot een ster. Zo verschijnen zijn nummers in de Sovjet-Unie op het staatslabel Melodiya en mag hij optreden in Tsjecho-Slowakije in de tv-show van de populaire zanger Karel Gott.
 
Hafanana, de opvolger van Ramaya, heeft minder succes, maar wordt in Nederland in 1996 als Gewoon Een Vrolijk Liedje een hit in de versie van Dennis (Erhardt). In Vlaanderen zingt men dan al op de wijs van Ramaya dankzij een cover van Anja Yelles: De Soep Is Aangebrand.

Afric Simone zelf is inmiddels uit beeld, want na Hafanana heeft hij alleen nog in 1976 met het Spaanstalige Playa Blanca de hitlijsten in de Lage Landen weten te halen.

Zijn Ramaya blijft niettemin doorleven, getuige de bewerking van de Italiaanse trance-dj/producer Gigi D’Agostino in het nieuwe millennium.