Jasper En Jasmijn

Elke morgen, zon of regen
Kwam ik hem verlegen tegen
Stond hij steeds bij de jasmijn van de pastorie
Met zijn blote voeten stoffig van het paadje naar het water
De manchesterbroek tot net onder zijn knie

Het was een spel om te negeren
Niet te zien hoe hij bleef proberen
Huppelend naast me, net als ik te zijn
En ik moest gewoonweg lachen als ik iemand hoorde zeggen
Kijk eens, daar gaan Jasper en Jasmijn

Nadat wij van school afkwamen, bleven wij bij alles samen
In het dorp zag men ons dromen, hand in hand
Zoals lente groeit naar zomer
Werd ook ons de jeugd ontnomen
En we groeiden op met tussen ons die band

Dikwijls lag hij vredig naast me
In de koelte van de avond
Soms wel tot de eerste morgenzonneschijn
En wanneer hij dan nog droomde
Lachte ik bij de gedachte
Aan hoe men ons noemde, Jasper en Jasmijn

Maar de tijd sluit steeds weer deuren
Liefdesrood kan ook verkleuren
En al gauw stond een Jasmijn alleen te zijn
Ondanks al die mooie dromen
Had hij een ander lief genomen
En ik voelde mij zo hopeloos en klein

Elke morgen, zon of regen
Maar ik kwam hem nooit meer tegen
Ook al vroeg ik mij steeds af
Waar zou hij zijn
Met zijn blote voeten stoffig van het paadje naar het water
Jasper was niet meer bij zijn Jasmijn

Hmmmmmmmmmm

Met zijn blote voeten stoffig van het paadje naar het water
Jasper was niet meer bij zijn Jasmijn...