Lola

De plaat en z'n verhaal (i.e. een vrije vertaling):
Ik kwam haar tegen in een club in het oude gedeelte van Soho in Londen. Jeweetwel, zo'n club waar ze alleen maar dure champagne drinken. Ze kwam naar me toe en ze wilde met me dansen. Ik vroeg nog hoe ze heette en met haar donkerbruine stem gaf ze me haar naam, ze spelde 'm zelfs nog even voor me. Nou ben ik niet de sterkste man ter wereld, maar toen ze me beetpakte, brak ze bijna al m'n botten en er was iets raars met haar stem. Die paste totaal niet bij haar vrouwelijke manier van lopen. Maar ja, we hadden een geweldige avond samen, we dronken champagne en we dansten de hele nacht onder het flauwe schijnsel van de lampjes in de club. Totdat ze me op een gegeven moment op haar schoot trok en vroeg waarom ik niet mee met haar naar huis ging. Nou, ik ben ook zeker niet de meest romantische man ter wereld, maar toen ik in háár ogen keek, viel ik bijna voor haar. Ik werd er onzeker van en ineens werd het me allemaal te veel. Ik duwde haar van me af, ik rende naar de deur, maar onderweg struikelde ik. En daar lag ik, gestrekt op de vloer. Terwijl ik opkrabbelde, keek ik recht in haar ogen. En zij in de mijne. Ach ja, ik was nog jong, ik was nog maar net het huis uit en ik had nog nooit een echte vrouw gezoend. Hoe kon ik nou nee zeggen toen ze me bij m'n hand pakte en in m'n oren fluisterde? "Lieve jongen, vanavond maak ik van jou een echte man", zei ze. Ja, wat moest ik nu? Ik ben nu misschien niet de meest stoere man ter wereld, maar ik weet wel wie ik ben en ik weet wat ik wil en ik ben blij dat ik een man ben. Net als zij.