The Ballad Of John And Yoko

De plaat en z'n verhaal (i.e. een vrije vertaling):
Daar stonden we, in de haven van Southampton. We wilden naar Nederland of naar Frankrijk, maar dat ging niet zo gemakkelijk. We kregen niet eens de kans om op de boot te stappen. Een man in een uniform hield ons tegen omdat we geen paspoorten bij ons hadden en stuurde ons terug. Ze moeten ons ook altijd hebben. Nou ja, na een tijdje konden we nog een vliegtuig regelen dat ons naar Parijs zou vliegen. Dat leek mooi, daar trouwen, en dan onze wittebroodsweken aan de Seine doorbrengen. Maar ook daar werd ons plezier al snel bedorven. M'n manager vertelde ons dat snel trouwen in Parijs een probleem zou worden. 'Ga maar naar Gibraltar,' zei hij, 'daar is het zo gepiept.' Dus wij naar Gibraltar. Daar trouwden we en vlogen daarna meteen naar het Hilton in Amsterdam voor de huwelijksreis. Nou ja, huwelijksreis, we bleven gewoon een week lang in bed. Af en toe praatten we wat met de pers die ons natuurlijk vroeg wat we daar nou deden. En 'ach,' zei ik dan, 'ik doe dit alleen maar voor de vrede.' Maar dat leverde alleen maar nog meer vragende blikken op. Daarna zijn we nog eventjes naar Wenen gegaan om de mooie lichtjes te bekijken. Heel gewoon, met een chocoladetaart en een papieren zak als bruidstaart. De kranten wisten niet hoe ze het met ons hadden. 'Dat mens heeft hem helemaal gek gemaakt,' schreven ze, 'moet je ze nou eens zien, het lijken wel twee Indiase goeroes.' Het werd er allemaal niet makkelijker op, dus dan maar weer terug naar Londen. Daar was de pers in ieder geval wat vriendelijker voor ons. 'Succes allebei,' zeiden ze op het vliegveld, 'fijn om jullie terug te zien.' Dat was weer eens een ander geluid, want het is allemaal niet zo eenvoudig als het lijkt. Sommige mensen hebben er nu eenmaal moeite mee, met wat er met ons is gebeurd. Het lijkt wel alsof iedereen al klaarstaat om me aan het kruis te nagelen en dat allemaal omdat ik gewoon getrouwd ben.