The Boxer

De plaat en z'n verhaal (i.e. een vrije vertaling):
Ik ben maar een gewone jongen en ik ben opgegroeid in armoede. M'n verhaal heb ik nog niet zo vaak verteld. Ooit was ik een krachtig persoon, maar dat heb ik allang verkwanseld voor wat vage beloften van andere mensen. Beloften die nooit zijn uitgekomen. Wel hun leugens en hun sneren, maar je doet er niks aan, want er is toch niemand die mij gelooft. Maar goed, laat ik je mijn verhaal vertellen. Ooit heb ik mijn huis en mijn familie achtergelaten, ook al was ik nog maar jong. Ik had toen al de drang om m'n leven te ontvluchten. En gemakkelijk was het niet om in het gezelschap van vreemden in deze grote stad aan te komen. Ik zwierf wat rond op treinstations en in de donkere hoeken van de stad, waar de verlopen en verloren mensen ronddolen, op zoek naar plekken die alleen zij kennen.
Ik zocht een baantje en hoewel ik niet meer dan het dagloon van een gewone arbeider vroeg, kreeg ik overal nul op het rekest. De enigen die wel wat van me wilden, waren de hoeren op 7th Avenue. Nou, om eerlijk te zijn, ging ik soms wel op hun uitnodigingen in, vooral als ik weer eens eenzaam was. Bij hen vond ik tenminste een beetje troost en warmte. Alles wat ik droomde, kwam niet uit. Daarom stond ik daar weer, met m'n winterkleren in m'n koffer te dubben of ik weer naar huis zou gaan. Eén ding wist ik zeker: dáár hoefde ik tenminste niet te lijden onder die ijskoude New Yorkse winters, maar wat had ik er voor de rest nog te zoeken?
Maar nu ben ik hier en ik zie hem daar staan: een sterke, krachtige man, die in het felle licht klaarstaat voor een nieuw gevecht, dat is nu eenmaal z'n vak. En hij is er goed in, ook al zijn de littekens te zien van alle klappen die hij in z'n leven al te verwerken heeft gekregen. Soms werd het hem zelfs te veel en riep hij midden in een gevecht in al z'n woede en schaamte om genade. Maar die vechter geeft nooit op en dus staat hij hier weer. En laat ík nou eens een voorbeeld aan hem nemen, aan de man die ik nu zie, aan die bokser.