Op 2 januari 2025 bestaat de Top 40 60 jaar. In aanloop naar die magische datum gaan we een rondje maken langs diverse leeftijdsgenoten van Nederlands oudste en populairste hitlijst: artiesten/acts en groepsleden die ooit in de Top 40 hebben gestaan en in 1965 zijn geboren. Deze week: Slash, de virtuoze gitarist van Guns N' Roses.
Slash werd geboren als Saul Hudson op 23 juli 1965 in Londen, maar groeide op in Stoke-on-Trent. Zijn moeder was kledingontwerper en werkte mee aan de film The Man Who Fell to Earth met David Bowie. Zijn vader ontwierp albumhoezen voor artiesten als Neil Young en Joni Mitchell. Het gezin Hudson verhuisde uiteindelijk naar Hollywood, waar Saul de middelbare school bezocht, zijn eerste gitaar ontving en de toekomstige Guns N’ Roses drummer Steven Adler ontmoette. Saul was zich inmiddels Slash gaan noemen. Deze bijnaam kreeg hij van een vriend van de familie Hudson, acteur Seymour Cassel. Slash speelde met Adler, maar wilde de basgitaar al snel inruilen voor de gitaar, nadat hij Brown Sugar van The Rolling Stones en een song van Cream door een leraar aan de Fairfax Music School had horen spelen. Slash leerde al snel op eigen wijze de gitaar spelen en oefende 12 uur per dag. Jeff Beck was een grote inspirator.
In 1983 richtte Slash met Steve Adler de band Road Crew (genoemd naar een Motörhead-song). Via een advertentie kwamen ze bij bassist Duff McKagan. Uit de audities konden ze geen geschikte zanger vinden en Slash ontbond Road Crew al na een jaar. Hij sloot zich kortstondig aan bij een lokale band genaamd Hollywood Rose, waar ene Axl Rose de zanger van was. Slash deed auditie als gitarist bij de glamourmetalband Poison, maar werd niet gekozen.
Het was inmiddels juni 1985, toen Slash werd gevraagd door Axl Rose en Izzy Stradlin van Hollywood Rose of hij wilde meedoen aan hun nieuwe band: een fusie van Hollywood Rose en LA Guns, genaamd Guns N’ Roses. Duff McKagan en Steven Adler sloten zich er ook bij aan en vervingen oprichters Tracii Guns, Ole Beich en Rob Gardner. Guns N' Roses begon in nachtclubs in de omgeving van Los Angeles te spelen. Voordat Appetite For Destruction in 1987 uitkwam, verwierven de bandleden een reputatie als alcohol- en drugsmisbruikers. Slash ontpopte zich tot een belangrijk onderdeel van het visuele imago van de band, met een hoge hoed en een bos ruig zwart haar dat zijn gezicht bedekte. In de periode 1985-1986 werden de meeste van hun classic songs geschreven. ‘The Most Dangerous Band in the World’ mocht in maart 1986 bij Geffen hun contract tekenen.
In juli 1987 verscheen Appetite For Destruction (wereldwijd goed voor 30 miljoen verkochte exemplaren), een keerpunt voor de hardrock. Het was de tijd waarin heavy metal niets anders betekende dan plezier maken. Appetite stond voor seks, drank, drugs en rock & roll – met een donker randje aan de songs. Nasty muziek met nasty teksten met het sleazy imago van zanger Axl Rose (anagram voor oral sex). Guns N’ Roses maakte bluesachtige, metalhardrock uit de leerschool van Aerosmith en AC/DC. De powerballad Sweet Child O' Mine was meteen een schot in de Rose. De single deed er in de Amerikaanse Top 100 van Billboard precies 12 weken over om op 10 september 1988 de eerste plaats te bereiken. Toen Sweet Child O’ Mine twee weken later in de VS van de top werd verdreven door Don't Worry, Be Happy van Bobby McFerrin kwam de single binnen in de Nederlandse Top 40, maar kwam niet verder dan #26. Appetite For Destruction kwam in oktober 1988 in de Nederlandse albumlijst met een ‘bescheiden’ nummer 38 als piekpositie. In hun eigen land was Appetite in januari de top 50 van de albumhitlijst van Billboard binnengekomen om in augustus, ruim een jaar na de release, alsnog de top te bereiken. Van Appetite werd Paradise City in ons land de grootste hit en kwam tot nummer 4. Appetite For Destruction keerde terug in de Nederlandse albumlijst en bleef 59 weken lang genoteerd staan met nummer 5 als eindbestemming. Ook Sweet Child O’ Mine profiteerde hiervan en kwam weer terug in de Nederlandse Top 40. De mainstream kon niet meer om Guns N’ Roses heen.
Guns N’ Roses kreeg door hun imago te maken met allerlei incidenten. De band was in oktober 1989 stadionopener van de Rolling Stones en tijdens de opening deed Axl Rose de beruchte uitspraak in het Memorial Coliseum in Los Angeles dat hij de band zou verlaten als bepaalde leden niet zouden stoppen met Mr. Brownstone (heroïne), voornamelijk gericht tegen Slash en Adler. Mick Jagger reageerde die avond ironisch dat Axl een goede show had neergezet, maar wilde dat hij zijn mond had gehouden en speelde. Slash stopte binnen een jaar met de drug, maar Steven Adler deed dit niet en werd ontslagen.
Ondanks controverses en wijzigingen van bandleden ging GNR door met opnemen van muziek. Slash had inmiddels gitaar gespeeld op de wereldhits Black Or White en Give In To Me van Michael Jacksons Dangerous-album. Na de Use Your Illusion-sets uit 1991 (met hun allergrootste classic November Rain) en het punkcoveralbum The Spaghetti Incident ging de band op pauze. Slash begon een nieuw project genaamd Slash's Snakepit, dat bestond uit collega-GNR-bandleden Matt Sorum (drums) en Gilby Clarke (gitaar), plus bassist Mike Inez en zanger Eric Dover. De groep bracht in 1995 het album It's Five O'Clock Somewhere uit. Vijf jaar later volgde zijn eerste (titelloze) soloalbum, met medewerking van Ozzy Osbourne, Chris Cornell, Kid Rock en Fergie. In 2016 was er pas sprake van een herenigd Guns N' Roses.
Slash komt mei van dit jaar met een nieuw album, getiteld Orgy of the Damned. Zijn zoon London Hudson is sinds 2020 drummer van de band Suspect208, waarvan de zoon van Stone Temple Pilots frontman Scott Weiland de zanger is. De beroemde GNR-muzikant bezit meer dan 100 gitaren en beschouwt de Gibson Les Paul tot zijn grote favoriet.
