Op 2 januari 2025 bestaat de Top 40 60 jaar. In aanloop naar die magische datum gaan we een rondje maken langs diverse leeftijdsgenoten van Nederlands oudste en populairste hitlijst: artiesten/acts en groepsleden die ooit in de Top 40 hebben gestaan en in 1965 zijn geboren. Deze week: Mark Moore, de (acid)house-dj van S'Express.
Mark Moore werd geboren en getogen in Londen op 12 januari 1965. Hij maakte voor het eerst naam in 1983, toen hij begon met dj’en in de populaire Londense nachtclub van Philip Salon, de Mud Club en mocht later dat jaar draaien in de nachtclub Heaven. Hij groeide uit tot een succesvolle dj en verscheen vaak in de polls van het magazine Time Out. Mark draaide zo’n 5 jaar en breidde uit naar verschillende locaties in Londen. Hij hielp Chicago house en Detroit techno populair te maken in Groot-Brittannië.
De dj was regelmatig te vinden bij Rhythm King, een dancelabel in London, gevestigd tegenover zijn huis. Het dancelabel koppelde hem aan de Belgisch-Britse songwriter en producer Pascal Gabriel. Hij had samen met Tim Simenon van Bomb The Bass de hit Beat Dis gemaakt, dat een tweede plaats in de Britse Top 40 bereikte en bij ons tot nummer 13 kwam. Na Pump Up The Volume van M|A|R|R|S was Beat Dis de tweede grote Britse hit die grotendeels uit samples bestond. Deze kreeg al snel een opvolger. Begin 1988 startten Mark Moore en Pascal Gabriel het project S'Express. Voor hun eerste single Theme From S-Express gebruikten ze 14 samples, waarbij de bas- en kopersecties van Is It Love You’re After van Rose Royce (uit 1979) en I Got The Hots For You van TZ (een dance-project van Matt Noble and Toni Smith uit 1983) bijna de volledige basis vormden. Toni Smith was de zangeres op de classic Funkin' For Jamaica (N.Y.) van Tom Browne. Theme From S-Express bevat ook een sample van de controversiële performancekunstenaar Karen Finley's Tales of Taboo (Drop that ghetto blaster!). Voor het hihat-geluid werd zelfs een spuitbus met haarlak gebruikt. Het refrein van Theme From S-Express verwees naar de 42nd Street Shuttle, een lijn op de New York City Subway. Mark Moore dacht in eerste instantie bij het maken aan een cultplaat voor de Londense clubs. De promo’s die Moore en Gabriel naar de radio stuurden leverden geen airplay op. Hun dancelabel Rhythm King geloofde wel in mainstream succes voor de track en vroeg om een zeven-inch mix.
Zonder op de Britse radio gedraaid te zijn kwam Theme From S-Express op 16 april 1988 op nummer 25 de Britse Top 40 binnen. Een week later stond de single al op nummer 3 en nu werd ie wel gedraaid. Voor een optreden bij Top Of The Pops stelde Mark Moore snel een band samen van vrienden met o.a. Chilo Harlo. Op 30 april 1988 werd Theme From S-Express weliswaar niet de eerste Britse nummer 1-hit uit de Acid House (Jack Your Body van Chicago House-dj Steve ‘Silk’ Hurley was een jaar eerder), maar wel de eerste Britse act uit deze scene en na Pump Up The Volume de tweede sample #1.
In de week dat Theme From S-Express voor het eerst bovenaan de Britse hitlijst stond pikte ook Nederland de track op en die kwam binnen in de Tipparade. Twee weken later, op 14 mei, kwam de single op nummer 26 de Top 40 binnen en drie weken later stond Theme From S-Express drie weken op nummer 2 achter Nothing's Gonna Change My Love For You van tienerzanger Glenn Medeiros. Pump Up The Volume werd in ons land, net als in Engeland, de eerste nummer 1-hit die geheel uit samples bestond, Theme From S-Express was de eerste gesampelde Nederlandse nummer 2-hit. In de single was ook een lachsample te horen van Alison Moyet, afkomstig uit Situation van Yazoo. Dezelfde lachsample kwam in 1996 weer terug in de wereldhit Macarena (Bayside Boys Remix) van Los Del Rio.
Theme From S-Express werd een grote Europese hit en behalve in de UK ook nummer 1 in België en Zwitserland. In Amerika werd de single enkel een grote hit in de danceclubs, in de officiële hitlijst van Billboard kwam hij slechts tot nummer 91. Voor de Amerikaanse release moesten sommige gesproken woord-samples worden verwijderd vanwege licentieproblemen. Deze werden opnieuw ingesproken door stemartiesten, onder wie de toen 16-jarige Amerikaanse R&B zangeres Michel'le.
Na deze kickstart van de UK Housescene kwam de opvolger Superfly Guy, dat nummer 5 werd in de Britse en nummer 26 in de Nederlandse Top 40. Begin 1989 kwam de derde Britse top 10-hit van S-Express, gevolgd door hun debuutalbum Original Soundtrack. De laatste Britse top 10-single Hey Music Lover werd geremixt door producer William Orbit (bovenal bekend van het Madonna-album Ray Of Light), maar haalde in ons land niet eens de Tipparade. Bij het tweede en laatste album Intercourse werkte Mark Moore in de basis samen met de Britse zangeres en dj Sonique, die 10 jaar later een grote hit zou scoren met It Feels So Good (#5). In 1996 kwam Mark Moore met een returntrip van S-Express. Deze remix kwam tot nummer 14 in de Britse en tot nummer 29 in de Nederlandse Top 40.
Acid House was volgens Mark Moore een bevrijdende nieuwe manier om muziek te maken. Detroit House gebruikte hij als ruggengraat om er samples op te plakken. Theme From S-Express kostte slechts £500 om te maken. Het duurde vijf jaar voordat alle auteursrechten werden betaald. Met Theme From S-Express kon de Second Summer Of Love gaan beginnen. Van bloemen in je haar naar pillen op synthi-bliepjes. Enjoy this trip …
