Op 2 januari 2025 bestaat de Top 40 60 jaar. In aanloop naar die magische datum gaan we een rondje maken langs diverse leeftijdsgenoten van Nederlands oudste en populairste hitlijst: artiesten/acts en groepsleden die ooit in de Top 40 hebben gestaan en in 1965 zijn geboren. We trappen af met Beth Gibbons, de zangeres van Portishead.
Beth Gibbons, geboren op 4 januari 1965, 2 dagen later dan de allereerste Top 40, kreeg bekendheid als de stem van Portishead. Beth werd geboren in een boerenfamilie in Exeter, Devon. Ze verruilde het plattelandsleven op haar 22e om naar Bristol te verhuizen om zangeres te worden, maar had moeite om in haar levensonderhoud te voorzien, totdat ze haar toekomstige Portishead-partner Geoff Barrow ontmoette.
Beth vormde samen met Geoff Barrow het triphopduo Portishead, genoemd naar het gelijknamige stadje in de buurt van hun thuisbasis Bristol. De groep, aangevuld met muzikanten Adrian Utley en Dave McDonald, putte muzikale inspiratie uit de vocale jazz en pop uit het verleden, voorzien van een nieuw jasje. De zang van Beth Gibbons herinnerde aan vervlogen grootheden als Nina Simone en Edith Piaf: een intense zangeres met een emotionele voordracht. Portishead was niet de eerste triphopgroep, maar behoorde tot de eerste lichting die het populair maakte, ook in Amerika. Portishead creëerde een sfeervol, verleidelijk donker geluid, gebaseerd op langzame, elastische beats (zoals die op Massive Attack's Blue Lines), met elementen van acid house, film noir en cool jazz. In de zomer van 1994 verscheen hun debuutalbum Dummy, dat jubelende recensies kreeg en ook de prestigieuze Britse Mercury Prize won. De tweede single van het album, Sour Times (Nobody Loves Me), werd veelvuldig gedraaid op 3FM, maar werd geen hit. Dat gebeurde wel met Glory Box (hun enige Top 40-hit) die ‘slechts’ tot nummer 31 kwam. Glory Box is inmiddels wel uitgegroeid tot een nineties-classic en staat jaarlijks steevast in de Top 2000 genoteerd. Het album Dummy werd door Glory Box een verkoophit en bereikte nummer 15 in de albumhitlijst van de Stichting Nederlandse Top 40.
Zowel Geoff Barrow als Beth Gibbons waren mediaschuw - de zanger weigerde deel te nemen aan interviews - wat betekende dat het album weinig aandacht kreeg buiten de wekelijkse Britse muziekpers. Portishead had een slimme marketingstrategie ontwikkeld op basis van de sfeervolle video's van de groep, die de aandacht begonnen te trekken. Nadat de groep in 1999 een pauze inlaste strikte Beth Gibbons Paul Webb (de bassist van Talk Talk, met wie ze al eerder projectmatig had samengewerkt) voor haar eerste soloalbum Out Of Season (met Webb als The Rustin Man) dat in 2002 verscheen. Haar soloalbum was geen triphop, maar een stemmig kamerfolkjazzplaat, waar Beth’s sfeervolle stem helemaal tot haar recht kwam en zelfs vergeleken werd met Billie Holiday. Ook dit album kreeg lovende recensies en werd een bescheiden hit in de Nederlandse albumlijst.
De laatste jaren deed Beth Gibbons allerlei klassieke projecten, zoals haar uitvoering van Symfonie nr. 3 van Henryk Górecki. Haar grote inspiratiebronnen zijn Nina Simone en Bono van U2, maar ook liedjes van Janis Joplin en Janis Ian mag zij graag zingen.
