Vanavond gaat in Turijn de 66e editie van het Eurovisiesongfestival van start. Dat leek ons een leuke aanleiding om alle Italiaanse songfestivalliedjes die ooit in de Top 40 hebben gestaan eens op een rij te zetten.
6. Bobby Solo - Se Piangi, Se Ridi
In 1965 werd het Eurovisiesongfestival voor de eerste keer in Italië gehouden. In Napels op precies te zijn. Het festival leverde dat jaar drie Top 40-hits op. Winnares France Gall haalde met haar Poupée De Cire Poupée De Son een nummer 5-hit. Fransman Guy Mardel eindigde in Napels op de derde plaats en kwam met zijn inzending N'avoue Jamais tot de 26e plaats in de Top 40. Vijf weken na het songfestival kwam ook nog de Italiaanse inzending Se Piangi, Se Ridi (vertaling: Als je huilt, als je lacht) van Bobby Solo de Top 40 binnen. Bobby was geen onbekende in de Top 40. In de allereerste lijst van 2 januari 1965 had hij al een weekje op nummer 34 gestaan met Una Lacrima Sul. Ondanks een keurige vijfde plaats in Napels wist hij met Se Piangi, Se Ridi niet het resultaat van zijn eerste hit te overtreffen. Het strandde op nummer 37 en daarmee heeft Bobby Solo na 57 jaar nog steeds de allerkleinste songfestivalhit op zijn naam staan. Vanaf 2018 moet hij dit record overigens wel delen met Outlaw In 'em van Waylon.
5. Wess & Dori Ghezzi - Era
Het jaar 1975 zit bij veel Nederlandse songfestivalfans in het geheugen gegrift. Het was het jaar dat Teach In het festival won met hun liedje Ding-A-Dong. In de Top 40 bereikte dit nummer de derde plaats en aanvankelijk leek het erop dat dit de enige songfestivalhit van het jaar zou worden. Vijf weken na het songfestival kwam echter ook nog de Italiaanse inzending binnen in de Top 40. Dat was het liedje Era van het duo Wess & Dori Ghezzi. Dit eigentijdse funky soulnummer werd vooraf ook tot de kanshebbers gerekend en eindigde in Stockholm uiteindelijk op de derde plaats. Hoewel Nederland geen enkel punt overhad voor de Italiaanse inzending kwamen Wess en Dori toch direct naar Nederland. Het was zelfs het eerste land waar ze na hun songfestival naartoe reisden, aldus Wess in een kranteninterview van april 1975. Ze namen een Toppopclipje op van hun nummer en hun promotie bleek effectief. In mei bereikte Era de 20e plaats in de Top 40.
4. Måneskin - Zitti E Buoni
Het feit dat het songfestivalcircus dit jaar in Italië is neergestreken, hebben we helemaal te danken aan de prestaties van Måneskin. Deze Italiaanse rockgroep wist vorig jaar het songfestival in Rotterdam te winnen met het zeer a-typische songfestivalnummer Zitti E Buoni. Direct na hun overwinning ontstond een overweldigende gekte rondom de groep, die door sommige media zelfs met Beatle Mania werd vergeleken. Dat was een beetje overdreven, maar de reuring rond Måneskin viel niet te negeren. Zitti E Buoni bereikte de 19e plaats in de Top 40 en vier weken na hun Top 40-debuut scoorde de groep al hun tweede hit met Beggin'. Nog nooit eerder had een kersverse songfestivalwinnaar zo snel twee hits achter elkaar gescoord. Het succes van Beggin' had de groep overigens vooral te danken aan de populariteit ervan op TikTok. Net als in 1975 was Nederland trouwens weer behoorlijk zuinig geweest met hun punten voor Italië. De Nederlandse televoters hadden slechts 2 punten over voor Zitti E Buoni, minder dan eender welk ander deelnemend land.
3. Toto Cutugno - Insieme: 1992
De laatste keer dat het Eurovisiesongfestival in Italië werd gehouden, was in 1991. Dat was toen de verdienste van Toto Cutugno, die in 1990 het festival van Zagreb had gewonnen met zijn liedje Insieme: 1992. De titel betekent "Samen" en 1992 slaat op het jaar van de Europese eenwording, waarin de grenzen binnen de Europese Unie opengingen. Het lied gaat over liefde zonder grenzen en leven in vrijheid in een verenigd Europa. Het refrein van dit nummer eindigt dan ook met de hartenkreet: "Insieme, unite, unite, Europe!" Na het songfestival bereikte het nummer de 18e plaats in de Top 40 en voor zover wij weten is Insieme: 1992 de enige Top 40-hit waarvan de songtekst over Europa gaat. De Italiaanse omroep RAI maakte na de winst van Toto helaas één cruciale fout. Hij mocht samen met Gigliola Cinquetti, de eerste Italiaanse songfestivalwinnares van 1964, het songfestival van 1991 presenteren. Dat bleek geen groot talent van Toto. In lijstjes van favoriete songfestivalpresentatoren bungelt hij meestal ergens onderaan. Dat heeft hij vooral te danken aan het chaotische verloop van de puntentelling van dat jaar ... en zijn gebrekkige Frans.
2. Alice & Battiato - I Treni Di Tozeur
In 1984 had de Nederlandse jury weer eens 0 punten over voor Italië. Desalniettemin bereikte I Treni Di Tozeur van Alice & Battiato de 5e plaats op het Eurovisiesongfestival in Luxemburg en de 17e plaats in de Nederlandse Top 40. I Treni Di Tozeur is een van de bijzonderste Italiaanse songfestivalinzendingen. Het nummer kent enkele maatwisselingen, wat voor een songfestivalliedje toch bijzonder genoemd mag worden. Bovendien zit aan het eind van het nummer een vleugje opera verwerkt. De poëtische songtekst gaat over een verlangen naar een langzaam leven. De titel betekent ‘De treinen van Tozeur’. Tozeur is een stadje in het westen van Tunesië, gelegen bij de gelijknamige oase, en in de eerste helft van de 20e eeuw reden er daadwerkelijk treinen naar Tozeur. Alice en Franco Battiato waren ten tijde van hun deelname allebei al gevestigde namen in de Italiaanse muziekwereld, maar vormden geen vast duo. Begin jaren 80 had Battiato verschillende nummers voor Alice geschreven en in 1983 hadden de twee samen al eens een single uitgebracht (Chan-Son Egocentrique). Ook na het songfestival hebben de twee nog een paar keer samengewerkt.
1. Tozzi & Raf - Gente Di Mare
Als de Top 40 al voor 1965 had bestaan, dan had dit overzicht ongetwijfeld een andere nummer 1 gekend. Drie Italiaanse songfestivalinzendingen uit de beginjaren werden grote hits in ons land: Nel Blu Dipinto Di Blu (Volare) en Piove (Ciao Ciao Bambina) van Domenico Modugno en natuurlijk de winnaar van 1964, Non Ho L'eta van Gigliola Cinquetti. Maar voor dit overzicht kijken we alleen naar de Top 40-periode en daarom mag Gente Di Mare de titel van grootste Italiaanse songfestivalhit in de Top 40 voeren. Gente Di Mare (vert: mensen van de zee) was de Italiaanse inzending van 1987 en werd gezongen door Umberto Tozzi en Raf. Beiden genoten buiten Italië al bekendheid en Tozzi had zelfs al twee Top 40-hits op zijn naam staan: Ti Amo en Gloria. In het deelnemersveld viel het gelegenheidsduo behoorlijk op, omdat de heren in vergelijking met hun concurrentie nogal casual gekleed waren. Desalniettemin bereikte hun liedje de derde plaats. Zeven weken na het songfestival - wat destijds bijzonder laat was - kwam Gente Di Mare binnen in de Top 40 en in juli bereikte het nummer de 20e plaats. In de loop der jaren is het nummer uitgegroeid tot een klassieker die niet meer door iedereen met het Eurovisiesongfestival geassocieerd wordt.
Naast bovenstaande zes Top 40-hits kwamen twee Italiaanse songfestivalinzending in de Tipparade, maar die stroomden uiteindelijk niet door naar de Top 40. Het gaat om de inzending van 1976 en 2019. De inzending van 1976 was het liedje We'll Live It All Again van Al Bano & Romina Power, dat opvallend genoeg in de Franstalige uitvoering in de Tipparade kwam. Hun liedje eindigde op het songfestival in Den Haag op de 7e plaats. Het zingende echtpaar zou in de jaren alsnog drie Top 40-hits scoren, waaronder de top 10-hits Felicita en Sharazan.
De Italiaanse inzending van 2019 was Soldi van Mahmood. Hij eindigde dat jaar als tweede achter Arcade van onze eigen Duncan Laurence. Mahmood staat dit jaar opnieuw in de finale. Zaterdag zingt hij samen met Blanco het nummer Brividi. Volgens de bookmakers behoort Italië dit jaar opnieuw tot de kanshebbers.
