Nadat de 26-jarige Haris Alagic hits scoorde met samenwerkingen met Ofenbach en Lucas & Steve, is hij nu klaar voor solosucces. Met de eigenzinnige pop van zijn vorig jaar uitgebrachte album Obsession hoopt hij meer mensen aan te spreken en richt hij zijn pijlen op een internationale doorbraak. Wij spraken Haris over zijn plannen, inspiraties en doelen voor de toekomst.
Welk liedje van Obsession moeten Top 40-luisteraars echt gaan luisteren als ze een beeld willen van jouw eigen muziek?
“Dat zijn voor mij de titeltrack en Lipstick. Ik ben in de core echt pop, maar ik probeer ook een beetje de randjes daarvan op te zoeken. De rest is wat experimenteler. Lipstick en Obsession komen het dichtst bij die echte popsound. Een beetje geïnspireerd op Maroon 5, Jon Bellion en Charlie Puth. Dat is hoe ik graag zou willen klinken. Maar ik denk dat Obsession ook wel wat invloeden heeft van Justice, het laatste album van Justin Bieber, maar zelfs ook van Beat It van Michael Jackson. Ik vind het super om nieuwe dingen met oude dingen te mergen en daar mijn eigen geheel van te maken.”
Kun je je proces in de studio een beetje omschrijven?
“Ik begin meestal met een concept. Ik heb ofwel de titel of het idee in mijn hoofd. Dan pak ik mijn gitaar erbij, neem ik een loopje op en bedenk ik daar melodieën bij. Voor mij is het belangrijk om geïnspireerd te raken door de emotie van een instrument. Ik probeer dan een element – extra drums, een basslijntje etc. – te vinden, dat mij inspireert. Met een of andere harde, lelijke minipiano die in de studio wordt neergezet kan ik bijvoorbeeld heel weinig. Als ik die inspiratie heb ga ik vanuit dat concept aan de slag. Ik schrijf sinds een aantal jaar ook alleen maar vanuit mijn eigen ervaring. Dat is niet altijd makkelijk, want soms moet je echt graven naar iets dat werkt. Andere keren is het juist heel fijn, omdat het kan werken als een vorm van therapie.”
Heb je nog aparte verhalen over het ontstaan van een van je liedjes?
“Ik heb wel een leuk verhaal over het ontstaan van Good On You. Dat is een wat meer trap-georiënteerd liedje, dat ik vorige zomer heb uitgebracht. Daar heb ik dus gewoon een YouTube-beat voor gebruikt. Ik zocht op YouTube naar ‘The Kid Laroi type beat’ en vond toen een ukelele-deuntje waar ik iets op heb geschreven. Daar heb ik vervolgens een nieuwe beat en melodie van gemaakt. Er is dus uiteindelijk niks van het origineel over, maar die hele song heb ik geschreven op die beat.”
Even over je laatste grote Top 40-hit: waarom heb je besloten voor Wasted Love niet je eigen naam te gebruiken, maar het pseudoniem Lagique?
“Ik deed al best veel EDM-samenwerkingen, maar ik was bang dat ik hierdoor een beetje het stempel danceact zou krijgen. Ik wil echt een popartiest zijn en door als Haris alleen maar hits te scoren met EDM-collabs, verandert je merk ook meteen daarin. Dat wilde ik graag voorkomen. Die liedjes voelen voor mij ook nog steeds een beetje als andermans muziek, dus Lagique is een soort apart project geworden dat ik ben begonnen voor die dance-samenwerkingen.”
Is het dan niet lastig voor je dat je op die grote hits niet altijd credits krijgt?
“Ik heb zelf ervoor gekozen om mijn naam bij een aantal van mijn samenwerkingen met Lucas & Steve er niet bij te zetten, omdat die stijl niet echt past bij wie ik ben. Wat niet wegneemt dat ik heel trots ben op die liedjes, maar ik wil gewoon niet dat dat het eerste is wat mensen tegenkomen als ze mijn Spotify-profiel openen. Dat andere mensen er meer credit voor krijgen, is dus wel deels een eigen keuze. Wel is het natuurlijk lastig om te zien dat Wasted Love bijvoorbeeld 350.000 keer per dag gestreamd wordt en de meeste van mijn solotracks niet eens in totaal aan dat aantal komen.”
Denk je niet dat die samenwerkingen je ook de extra naamsbekendheid zouden kunnen opleveren, waardoor mensen ook je solomuziek gaan checken?
“Ik heb daar wel over nagedacht, maar ben dan misschien toch te koppig en wil het graag op mijn eigen manier doen. Het project Haris is echt mijn identiteit en er komt een moment dat het grote publiek dat ook gaat waarderen. Het ding is dat ik naar mezelf wel heb bewezen dat het kan. Ik heb al die andere liedjes ook geschreven en er wordt naar geluisterd. Misschien nog niet net zo veel, maar er wordt wel degelijk naar geluisterd. Het is gewoon een kwestie van timing en hopen dat het op een gegeven moment wat breder wordt opgepikt.”
Kun je een belangrijke drijfveer noemen voor jezelf waarom je muziek maakt?
“Ik was eigenlijk altijd een beetje een buitenbeentje. Ik heb Bosnische roots en dat zorgde er op school soms voor dat ik een beetje te buitenlands was voor de Nederlandse jongens, maar ook weer te Nederlands voor de buitenlandse jongens. Ook zat ik in een sportklas en daar was ik niet genoeg ‘atleet’, omdat ik met muziek bezig was. Aan de andere kant was ik ook weer te sportief voor de creatievelingen. Zo zat ik altijd overal een beetje tussenin. Toen ik muziek ging maken, realiseerde ik me dat het daar niet uit maakte wie ik was en dat ik gewoon mijn ding kon doen. Ik denk dat ik om die reden altijd zo heb vastgehouden aan dat gevoel van mijn eigen muzikale identiteit.”
Heb je na het internationale succes van Wasted Love ook de ambitie om internationaal door te breken?
“Absoluut! Ik ben nog bezig met plannen maken voor Lagique, maar ik heb ook voor Haris zeker mijn vizier naar het buitenland gericht. Het is heel tof om te zien dat bijvoorbeeld Duncan zo’n hit heeft gescoord internationaal, dat geeft me wel de hoop dat het kan. Ik heb ook duidelijke doelen voor mezelf. Ik wil graag binnen drie jaar als songwriter een wereldhit scoren. Als artiest denk ik nog iets kleiner. Ik hoop vooral gewoon snel weer te kunnen optreden, want dat is met de huidige regels nog steeds niet wat je zou willen.”
Waar droom je van?
“Een samenwerking met een relevante Amerikaanse artiest. Iemand waar ik heel graag een keer mee zou willen werken is Julia Michaels.”
Ooit in een ver verleden won jij X-Factor, wil jij over die tijd nog iets kwijt?
“Haha ik was daarna twee weken relevant… Nee ik denk dat het vooral zin heeft om aan zoiets mee te doen als je al veel eigen muziek hebt liggen. Ik was nog helemaal niet klaar voor wat er daarna kwam. Je wordt in die periode echt geleefd en daarna sta je er eigenlijk alleen voor. Ik had geen songs, begeleiding en wist niet wat ik wilde doen en dan verdwijn je dus. Ik zou het beginnende artiesten eigenlijk sowieso niet aanraden om aan zoiets mee te doen, omdat je het stempel talentenjachtzanger op je hoofd krijgt in plaats van artiest. Het grappige is alleen wel dat ik aan X-Factor iets heel moois heb overgehouden. Adriaan Persons, die tweede werd in mijn seizoen, is namelijk nog altijd een vriend van me en samen hebben we die tracks voor Lucas & Steve geschreven.”
We leggen je wat dilemma’s voor: nummer 1 als feature of nummer 38 solo?
“Easy, nummer 38 solo.”
Liever succes zonder creatieve vrijheid of liever geen succes, maar volledige creatieve vrijheid?
“Als ik er nog steeds van kan rondkomen, dan liever de rest van mijn leven een kleiner publiek en volledige creatieve vrijheid.”
Zingen of schrijven?
“Die gaat heel erg heen en weer. Momenteel heb ik een beetje een creatieve storing en gaat zingen me iets beter af, maar over het algemeen kies is toch voor schrijven.”
Perfect of Wasted Love?
“Die is heel makkelijk, dat is Wasted Love. Perfect zou ik niet wegzappen of zo, maar heb ik ook nooit echt een speciaal gevoel bij gehad. Wasted Love zou ik zelf hebben uitgebracht als Ofenbach hem niet had opgepikt. Ik kwam met dat concept terwijl ik aan het ontbijten was en heb letterlijk over mijn eten heen gehuild. Ik heb hem toen eerst zelf als gitaarliedje opgenomen en vervolgens rondgestuurd. De jongens van Ofenbach waren enthousiast en wilden hem uitbrengen. Maar dat liedje is ook los van het succes bijzonder voor me.”
Liever nummer 1 in Nederland of liever nummer 38 in de VS?
“Ook easy, nummer 38 in de VS. Zelfs nummer 98 in de VS. Maar nummer 1 in Nederland zou ook heel chill zijn natuurlijk!”
Waarom moeten mensen jou in de gaten houden?
“Ik denk dat ik als Nederlandse artiest toch wel een toffe eigen Engelstalige popsound heb. Ik vind zelf ook heel veel leuk, dus mijn muziek varieert best wel. Ik denk dat er voor iedereen dus wel wat tussen zit.”
