Met de ravetrack Last Train To Trancentral (Live From the Lost Continent) reed het anarchistische acidhouseduo The KLF bijna naar de eerste plaats.
Nummer 2-hits zijn er in alle soorten en maten. Sommige zijn inmiddels bijna vergeten, andere hebben een allertijdenstatus weten te verwerven, ondanks dat ze niet de felbegeerde nummer 1-positie in de Nederlandse Top 40 wisten te behalen.
Vrijdag 16 juni, op de 66e verjaardag van Mister Top 40 Erik de Zwart, vindt er een speciale live-uitzending plaats van Het Top 40 Hitdossier van Omroep Max op NPO Radio 5, met daarin een feestelijke onthulling. In juni 2021 werd de Ere-Zilveren Reissmicrofoon toegekend aan de Nederlandse Top 40. De jury van de Ere-Zilveren Reissmicrofoon roemt de Top 40 onder meer om zijn standvastigheid en noemt de lijst een overlever, die weet mee te gaan met zijn tijd, en die zich kenmerkt door zijn herkenbare vormgeving en de strakke presentatie. De Nederlandse Top 40 zal op deze dag geëerd worden met een glasplaat in de Wall of Fame van Beeld & Geluid. In de live-uitzending van het Top 40 Hitdossier zal de jarige Erik de Zwart terugblikken met oud-presentatoren op het roemruchte verleden van de lijst. Als één na langste presentator van de Top 40 heeft Erik de Zwart, een groot treinenliefhebber, ooit een hit aangekondigd van een anarchistisch houseduo (The KLF), dat in 1991 bijna een nummer 1 scoorde over zijn passie: Last Train To Trancentral (Live From The Lost Continent).
In 1977 startte de in Zuid-Afrika geboren Bill Drummond, zoon van een Schotse predikant, zijn opleiding op de kunstacademie in Liverpool. Hij raakte betrokken bij de Liverpoolse punkscene en begon een kortstondige punkband Big in Japan. Hierin zat ook Holly Johnson, die later bekend werd als zanger van Frankie Goes To Hollywood, en ook Ian Broudie, zanger van de alternatieve rockband The Lightning Seeds. Een jaar later richtte Bill Drummond met David Balfe, toetsenist van The Teardrop Explodes, een alternatief label op: Zoo. De eerste releases op dit label waren een EP van Big in Japan en het vroegere werk van The Teardrop Explodes en Echo & The Bunnyman. Bill Drummond werd daarnaast ook manager en producer van deze twee bands, totdat deze het Zoo-label verlieten voor grotere labels. Begin jaren 80 koos Drummond ook voor de grote platenindustrie en werd A&R-man bij WEA. Hij tekende o.a. Strawberry Switchblade, The Proclaimers en Brilliant. Alle drie acts hebben in de mid-eighties één hit in de Nederlandse Top 40 gescoord.
In 1986 had Bill Drummond er genoeg van. Hij bracht een satirisch solo-album uit bij Creation en sprak de hoop uit om nooit meer bij de muziekindustrie betrokken te raken. Maar dat duurde slechts 6 maanden. Met zijn oude vriend Jimi Cauty van Brilliant besloot hij een hiphopalbum te maken. Het duo noemde zich Justified Ancients of Mu Mu (kortweg de JAM’s). Hun debuutalbum 1987 (What The Fuck is Going On?) maakte vrijelijk gebruik van materiaal van ABBA, Led Zeppelin en The Beatles. ABBA pikte dit niet en alle opnamen moesten worden vernietigd. De JAM’s maakten er een stunt van en besloten vijf resterende exemplaren te koop aan te bieden voor de prijs van £1000 per stuk. In oktober 1987 brachten de JAM’S een bewerkte versie uit van het album genaamd 1987, met specifieke instructies over hoe je de originele 1987 thuis kon hercreëren.
In mei 1988 had het duo als The Timelords de track Doctorin' The Tardis uitgebracht. Ook hierin werd gretig gesampled, Gary Glitter, The Sweet en bovenal het thema van Doctor Who. De single stond op 18 juni 1988 een weekje nummer 1 in de Britse Top 40 en werd in ons land een week later gekozen tot Alarmschijf. In juli bereikte Doctorin' The Tardis nummer 19 in de Nederlandse Top 40. De Britse nummer 1-hit inspireerde Bill Drummond tot het schrijven van zijn boek The Manual (How To Have A Number One The Easy Way), waarin hij zijn lezers vertelt hoe ze een nummer 1-hit kunnen scoren. Een van de hits volgens de richtlijnen uit het boek The Manuel was Bring Me Edelweiss van de Oostenrijkse groep Edelweiss. The Manuel bood de lezer gekscherend een geld-terug-garantie aan als ze het advies van het boek opvolgden, maar geen nummer 1-hit scoorden.
In 1989 werd er weer van richting veranderd. Het duo wilde een belangrijke rol spelen in de opkomst van ambient-muziek. Met behulp van twee DAT-recorders brachten ze een conceptalbum met ambient house uit: Chill Out. Inmiddels hadden ze de naam veranderd in The KLF (Kopyright Liberation Front). Wegens het uitblijven van hits besloten ze acid-house in te zetten. In de zomer van 1990 piekte What Time Is Love? - Live At Trancentral tot nummer 5 in de Britse hitlijst, in ons land kwam het tot nummer 23. De eerste hit van The KLF was een feit. Het duo Drummond en Cauty lanceerde een reeks singles met een vrolijk pophousegeluid dat ze Stadium House noemden. Hun album White Room was oorspronkelijk gepland voor 1989 als soundtrack van een roadmovie met dezelfde naam en kwam uiteindelijk uit in maart 1991. De tracks van de soundtrack werden opnieuw opgenomen (met rap en meer zang) als pop-rockproductie met veel samples. De tweede KLF-single 3: A.M. Eternal (Live At The S.S.L.) werd na The Timelords hun tweede Britse nummer 1-hit. In ons land kwamen ze in maart 1991 voor het eerst in de top 10 (#6). Ook in de States zette het succes van The KLF door. 3: A.M. Eternal kwam daar tot nummer 5.
De derde KLF-single Last Train To Trancentral (Live From The Lost Continent) bevatte zang van reggaemuzikant Black Steel en een rap van Ricardo Da Force. De song kreeg een complete house-bewerking met een ritme dat het geluid van een rijdende trein nabootst. Trancentral was genoemd naar de opnamestudio van The KLF. Deze bevond zich in de kelder van het kraakpand van Jimmy Cauty in Stockwell, Zuid-Londen. Cauty woonde daar ongeveer 12 jaar, tot eind 1991.
Last Train To Trancentral kwam op 18 mei de Nederlandse Top 40 binnen op 24 en steeg meteen door naar de top 10. Op 8 juni stond de hit twee weken op nummer 2 achter Wind Of Change van de Duitse Scorpions. Begin 1992 bereikte The KLF opnieuw de tweede plaats in de Nederlandse Top 40, ditmaal met Justified & Ancient - een verrassende samenwerking met country-queen Tammy Wynette. De single haalde bijna de Amerikaanse top tien.
The KLF was inmiddels verkozen tot beste Britse groep door BPI en de Brit Awards. Ze zouden optreden tijdens een prijsuitreiking in Londen op 13 februari 1992 en brachten met begeleidingsband Extreme Noise Terror een hardcore thrash uitvoering van 3: A.M. Eternal. Bill Drummond besproeide het publiek met losse flodders uit een automatisch geweer en kondigde hun optreden af met "The KLF have left the music industry." Hun acties werden extremer, zoals het afleveren van een karkas van een dood schaap in de lobby van de afterparty van het hotel. De reacties uit de muziekindustrie logen er niet om - The KLF had zichzelf opgeblazen. Op 23 augustus 1994 reisden Drummond en Cauty naar het Schotse eiland Jura en filmden zichzelf terwijl ze verbrandden wat er nog over was van hun KLF-inkomsten - een miljoen pond in contanten. “This is what KLF is about”.
Last Train To Trancentral (Live From The Lost Continent) stond vanaf 8 juni 1991 twee weken op nummer 2 achter Wind Of Change (van Scorpions).
