Met Don't Go hebben Vince Clarke & Alison Moyet als Yazoo een ware synth-classic op hun naam staan die 40 jaar geleden bijna nummer 1 in ons land werd.
Nummer 2-hits zijn er in alle soorten en maten. Sommige zijn inmiddels bijna vergeten, andere hebben een allertijdenstatus weten te verwerven, ondanks dat ze niet de felbegeerde nummer 1-positie in de Nederlandse Top 40 wisten te behalen.
Deze week is het precies 40 jaar geleden dat de eighties classic Don’t Go van Yazoo de Nederlandse Top 40 binnenkwam. De hit is nog altijd een gewilde track en komt veel voor in jaren 80 lijstjes van diverse radiozenders. Het muzikale avontuur van het duo Vince Clarke & Alison Moyet duurde nog geen twee jaar, maar met 3 Britse top 3-hits was het een uiterst succesvolle periode. Don’t Go werd in ons land hun enige top 3-hit en piekte zelfs een plaatsje hoger dan in hun eigen land, maar kwam net niet op nummer 1.
De Britse synth-popmuzikant Vincent John Martin raakte door Orchestral Manoeuvres in the Dark en The Human League geïnspireerd om elektronische muziek te maken. In 1980 richtte hij als Vince Clarke samen met Martin Gore en Andy Fletcher Composition of Sound op. Clarke verzorgde de zang, totdat zanger Dave Gahan zich bij de band voegde en de naam werd gewijzigd in Depeche Mode. De eerste twee Britse Top 40-hits, afkomstig van hun debuutalbum Speak & Spell werden door Clarke geschreven. Hiervan werd Just Can’t Get Enough in oktober 1981 hun eerste top 10-hit. Al kort daarna verliet de 21-jarige Clarke de band en werd opgevolgd door Alan Wilder. Oprichters Gore en Fletcher brachten Clarke in contact met Alison Moyet, die via een advertentie een muzikant zocht om een bluesy rockgroep op te richten. Zo ontstond Yazoo, genoemd naar het Amerikaanse blues platenlabel Yazoo Records. De diepe emotionele stem van Moyet en de catchy, geraffineerde synti-melodieën vormden een aantrekkelijke combinatie.
De eerste single Only You werd meteen een grote hit in Engeland en kwam bijna tot nummer 1. Het werd van de eerste plaats afgehouden door Eurovisie-Songfestivalwinnares Nicole, met de Engelstalige versie van Ein bißchen Frieden. Buiten Groot-Brittannië werd het nummer nauwelijks een hit. De Britse a capella groep The Flying Pickets maakte er eind 1983 een cover van en scoorde er de felbegeerde Christmas Number One mee. In ons land kwam deze versie in januari 1984 tot de vierde plaats in de Top 40. Met hun tweede single schoot Yazoo internationaal wel raak. Don’t Go kwam in juli ’82 uit en stond in no time in de Britse top 3. In ons land werd het nummer snel opgepikt, met name door dj Peter Holland. Hij verving Frits Spits tijdens diens vakantie in de Avondspits en bombardeerde de track tot Steunplaat.
Don’t Go kwam op 28 augustus 1982 de Nederlandse Top 40 binnen op 21 en stond vier weken later op nummer 2, achter Twilight Zone van Golden Earring. In de videoclip zien we het duo in een soort spookhuis met Vince Clarke in de rol van Victor Frankenstein. Don’t Go was het eerste dat Clarke voor Yazoo schreef en was aanvankelijk bedoeld als B-kant voor Only You. Maar dat werd uiteindelijk Situation. Yazoo had inmiddels hun eerste album uitgebracht Upstairs at Eric’s, dat in de Britse albumlijst ook nog eens de top 3 haalde. In de albumlijst van de Stichting Nederlandse Top 40 kwam het tot de achtste plaats. In Amerika leidde de naam Yazoo vanwege de referentie met het blues- label tot een rechtszaak en werd de naam ingekort tot Yaz. Don’t Go kwam niet in de beroemde Amerikaanse hitlijst van Billboard, maar was wel enorm populair in de clubs aldaar en werd een nummer 1-hit in de Billboard Hot Dance/Disco lijst.
Vince Clarke realiseerde zich veel later, toen ze opnieuw als Yaz in de States gingen touren, hoe populair ze op de universiteiten waren en dat hun album Upstairs At Eric’s door studenten gretig werd gedraaid.
De opvolger van Don’t Go in ons land werd Situation, de derde single van hun debuutalbum en piekte tot nummer 16. Ook deze werd in de VS net als Don’t Go nummer 1 in de Club-chart en haalde net als Only You een bescheiden notering in de Amerikaanse Top 100. Situation speelt nog een kleine rol in de Macarena. De remix van de Bayside Boys bevat een sample van het gelach van Alison Moyet in Situation.
In 1983 bracht het duo hun tweede en tevens laatste album uit You And Me Both. Alison Moyet componeerde de enige single van dit album, wat in Engeland hun laatste top 3-hit werd: Nobody’s Diary. In ons land haalde de single niet eens de Tipparade. Een andere track van hun slotalbum is Mr Blue. René Klijn zong het nummer aan het einde van zijn tv-optreden in Paul de Leeuws De Schreeuw van De Leeuw, in november 1992. Hij was daar om te praten over zijn ziekte aids. Het werd een Nederlandse nummer 1-hit in april 1993.
Eind 1983 had Vince Clarke alweer een nieuw synth-duo opgericht. Samen met geluidstechnicus Eric Radcliffe, die ook bij de Yazoo-sound betrokken was, ontstond The Assembly. Feargal Sharkey van The Undertones werd gestrikt als zanger voor hun eerste single. In november 1983 kwam Never Never tot nummer 4 in de Britse hitlijst. In ons land bleef de single steken in de Tipparade. The Assembly bestond tot eind 1984.
Alison Moyet startte een succesvolle solocarrière. Haar debuutalbum Alf (haar bijnaam) was een mega-seller en stond maar liefst 75 weken in de Nederlandse albumlijst. Met een cover van de jazzsong That Ole Devil Called Love, bekend van Billie Holiday, scoorde ze haar grootste solo-hit.
Vince Clarke heeft als componist alle top 5-posities in de Nederlandse Top 40 een keer weten te bereiken. Mr Blue (#1), Don’t Go (#2), Sometimes (#3), Only You (#4) en Just Can’t Get Get Enough (#5). De laatstgenoemde werd in maart 1985 in een live-versie alsnog de grootste hit voor Depeche Mode in ons land. In dat jaar had Clarke overigens alweer een nieuw muzikaal duo opgericht: Erasure.
Don't Go stond op 25 september 1982 een week op nummer 2 achter Twilight Zone van Golden Earring
