Zanger, producer en songwriter Bjørgen van Essen ging afgelopen week hard met zijn viral Lockdown Lul (Extended 80’s Versie). Daarvoor maakte hij gebruik van een stukje uit de coronaspecial van cabaretier Hans Teeuwen. Top40.nl sprak exclusief met de zanger over het ontstaan van het nummer.
Bjørgen, wat een week heb je achter de rug. Wat overkomt jou allemaal?
“Ja, wat overkomt me… Het ging een beetje viral en vervolgens kreeg ik er op maandag allemaal volgers bij. Ik denk dat dit kwam doordat onder anderen Chantal Janzen en Peter Pannekoek ‘m op Facebook hadden gedeeld en ik denk ook andere, wat minder bekende mensen. Het gaat dan op een gegeven moment als een lopend vuurtje en voor ik het wist, kreeg ik radiostations aan de lijn, labels die bij me aanklopten en tv-shows die me wilden spreken. De track moest op een gegeven moment ook op Spotify komen.”
Dat is uiteindelijk gelukt.
“Klopt, ik heb uiteindelijk getekend bij het label CTM, omdat ik daar gewoon het beste gevoel bij had. Die zijn vanaf het moment dat de handtekening stond, keihard gaan werken. Natuurlijk heb ik ook toestemming gevraagd aan Hans Teeuwen, want ik ga zo’n nummer niet uitbrengen zonder zijn toestemming. Ik stuurde een mailtje naar zijn personal assistent en drie dagen later kreeg ik groen licht: hij mocht op Spotify. Zijn PA vertelde ook nog dat Hans mijn remix het leukste vond van alle versies die zijn verschenen. Mijn geluk kon niet op, want ik ben echt al heel lang fan van Hans. Dat was dus een heel mooi momentje. Vanaf daar heeft het label het verder afgewikkeld en is er een deal gekomen.”
Hoe ben je bij de sketch van Hans Teeuwen terechtgekomen?
“Het is een stukje uit zijn coronaspecial, die vorig jaar op televisie werd uitgezonden. Samen met het maatje dat ook mijn video heeft gemaakt, keek ik naar die uitzending en hebben we de grootste lol gehad. Toen moesten we al lachen om dat stukje. Maar dat zie je dan een keer en vergeet je weer. Vervolgens had Hans het filmpje online gezet, als één van zijn filmpjes van de week, en zag ik het opnieuw. Niet veel later kwam ik ‘m ook op Dumpert tegen en daar waren al verschillende remixen van de sketch verschenen. En ik dacht: ‘shit, ik kan niet achterblijven nu, want ik hoor er ook muziek in.’ Ik had er eerst een reggaeversie van gemaakt en die stond al snel op Instagram. Maar zo’n versie bestond eigenlijk al. En toen dacht ik: ‘laat ik gewoon doen wat ik echt heel leuk vindt: jaren 80-muziek.’ Ik gooide er dus een 80’s-sausje overheen en de rest is geschiedenis. Eerst had ik er een kort filmpje van gepost, maar in de week die volgde kreeg ik steeds meer reacties van mensen die meer wilden horen. Dus schreef ik er een liedje omheen en dat viel zo goed in de smaak, dat ik nu met de Top 40 spreek en afgelopen week bij Jinek aan tafel zat.”
De jaren 80 komen inderdaad goed naar voren in de track.
“Ik ben zelf helemaal weg van het geluid van de jaren 80 en ik probeer dat eigenlijk in bijna alle producties die ik maak te verwerken. Soms is het heel weinig, zoals een ‘clapje’ hier en daar en soms is het een complete synthesizersound. Ik heb echt nog heel veel tracks van mezelf op de plank liggen, omdat ik gewoon wilde weten hoe dicht ik bij die sound kon komen. Ik heb daar verder nooit wat van uitgebracht en bij het maken van Lockdown Lul dacht ik: ‘dat kan hier perfect onder’. Ik hoefde in eerste instantie niet te zingen, dus was het een kwestie van de instrumenten eronder te leggen.”
Is er toevallig ook een Top 40-hit uit die tijd waardoor je geïnspireerd bent?
“Maniac van Michael Sembello. Die ligt echt in lijn met Lockdown Lul. De gitaarsolo in die track is heel erg geïnspireerd op de solo die in Maniac zit. De kenners zullen dat al wel hebben gehoord. Qua snelheid heeft dat nummer ook wel overeenkomsten met mijn nummer. Ik haal de inspiratie voor mijn muziek overigens echt niet alleen uit de 80’s, want ik kan me ook goed vinden in het werk van Neon Trees of Thirty Seconds To Mars. Eigenlijk alles wat een groots en episch geluid heeft, vind ik heel vet.”
Had je er ook direct een tekst bij in gedachten?
“Nee, ik had dus in eerste instantie zijn refreintje bewerkt. Ik moest zijn vocals natuurlijk wel rechttrekken hier en daar. Ze waren een beetje aan de hoge kant en daarom heb ik ze ook moeten versnellen uiteindelijk. Later wilde ik er gewoon echt een complete track van maken, dus toen ben ik pas de tekst gaan schrijven en dat heeft ook helemaal niet lang geduurd. Iedereen zit tijdens de lockdown in hetzelfde schuitje, dus de woorden kwamen snel. Je beschrijft eigenlijk gewoon de situatie, maar wel met een dikke vette knipoog. Natuurlijk neem ik de hele situatie waar we in zitten wel serieus, ik ben geen complotgekkie. Maar het is leuk om het net wat dramatischer te maken, dan het eigenlijk is.”
Je merkt als artiest natuurlijk ook de gevolgen van de crisis. Hoe gaat het met jou?
“Nou, verbazingwekkend goed, eigenlijk. Ik ben natuurlijk in de eerste plaats producer en songwriter en ik heb gewoon een studio waar ik naartoe kan gaan. Als artiest speel ik in een coverband (Daredevils, red.), dus ik hoef geen eigen materiaal uit te brengen. Ik help vooral andere mensen met schrijven en het uitbrengen van muziek. Doordat daar mijn focus ligt, heb ik veel te doen. Die artiesten willen juist nu alleen maar opnemen, want optredens zijn er nu niet. Het releasen van nieuwe muziek is ook een manier om jezelf in the picture te houden. Ik smacht wel heel erg naar nieuwe optredens met mijn band. Voorheen traden we elk weekend wel ergens op en nu is er… niets.”
Mensen kunnen je kennen als voormalig frontman van de band Only Seven Left. Hoe kijk je terug op die tijd?
“Ik kijk er soms met heimwee naar terug. We hebben met elkaar zo ontzettend veel meegemaakt. We hebben op de gekste plekken gespeeld: we hebben getoerd in Indonesië, we hebben in Duitsland en Tsjechië opgetreden en in veel te kleine hotelkamers geslapen. Ik kan me nog herinneren dat we in een aftandse tent in Duitsland optraden, waar men dacht dat we de promotie voor het optreden zelf zouden doen. Stonden we uiteindelijk voor vier dronken mensen ons showtje op te voeren. Vaak realiseerden we ons dan hoe goed we het als artiesten in Nederland hadden, wat betreft de hospitality. Mensen die hier klagen, hebben die stages in het buitenland nog nooit meegemaakt. Maar zelfs die mis ik soms, het was zo’n mooie tijd.”
Je bent artiest, producer en songwriter. Wat vind je het leukst om te doen?
“Ik vind het mooi om te zien dat mensen van mijn muziek genieten. Dat verschillende mensen, met verschillende meningen, toch gemeen hebben dat ze mijn muziek tof vinden. Je brengt mensen dan samen. Dat doe je dus zowel als artiest en als producer achter de schermen. We stonden een paar jaar geleden op de Zwarte Cross en Paaspop en dan treedt je op voor een tent van 10.000 man, waarin niemand hetzelfde is. Oud, jong, man, vrouw, het maakt allemaal niet uit. Ze staan gewoon met z’n allen te genieten. Dat is de kracht van muziek. Eigenlijk kan ik ook geen keuze maken tussen het artiestenleven, het produceren en het schrijven van liedjes. Het is gewoon allemaal zo leuk. Het loopt ook naadloos in elkaar over.”
Tot slot: je bent nu solo bezig. Zou je nu ook wat meer eigen werk willen uitbrengen?
“Ik heb zeker nog wat werk liggen, waarvan ik denk dat mensen dat ook wel vet zullen vinden. Dit is een positief en mooi opstapje. Ik hoop ook niet dat het hierbij blijft, want ik wil niet ‘die Bjørgen van Lockdown Lul’ blijven. Wat dat betreft, wil ik ook echt wel doorpakken nu. Ik kan je onthullen dat ik een lekker liedje heb liggen, maar dat moet nog afgemaakt worden. Daarnaast blijf ik op YouTube lekker doorgaan met mijn remixen. Dat kost niet heel veel moeite en mensen worden er blij van. Dat vind ik het mooiste: dat mensen een lach op hun gezicht krijgen van mijn werk."
Lockdown Lul (Extended 80’s Versie) is nu op Spotify te streamen.
Foto: © Stichting Nederlandse Top 40
(14-02-2021)
