Zaterdag is in Los Angeles de Amerikaanse zangeres Anita Pointer overleden. Samen met haar zussen vormde zij de groep The Pointer Sisters, waarvan zij tot 2015 deel uitmaakte. De groep scoorde twaalf Top 40-hits, waaronder de nummer 1- Fire! in 1979. Anita leed aan kanker er is 74 jaar geworden.
De familie van Anita Pointer heeft het nieuws van haar overlijden bekendgemaakt. "Ondanks dat we die bedroefd zijn door het heengaan van Anita, troosten we ons aan de gedachte dat ze nu in vrede bij haar dochter Jada en haar zussen June en Bonnie is," schrijven haar nabestaanden. "Zij was degene die ons al die lange die tijd dicht bij elkaar heeft gehouden. Haar liefde voor onze familie zal in ieder van ons voortleven. Respecteer alstublieft onze privacy in deze periode van afscheid en rouw. Met Anita is de hemel een mooiere en liefdevollere plek geworden." Anita laat haar twee oudere broers Aaron en Fritz, haar oudere zus Ruth en haar kleindochter Roxie McKain achter.
Anita werd op 23 januari 1948 in het Californische Oakland geboren als Anita Marie Pointer. Ze groeide op in een groot gezin. Naast haar twee oudere broers en zus werden in 1950 en 1953 ook nog haar jongere zusjes Bonnie en June geboren. Hun vader was dominee en vond dat rock-'n-roll- en bluesmuziek des duivels was. Als jonge meisjes zongen de zussen in het kerkkoor en Anita leerde later altsaxofoon spelen. Anita trouwde al op 17-jarige leeftijd en niet veel later werd haar dochter Jada geboren. Het huwelijk strandde nog datzelfde jaar. In 1969 begonnen haar jongere zussen June en Bonnie een duo. Niet veel later zegde Anita haar baan als secretaresse op en sloot ze zich bij haar zusjes aan.
In 1971 werden de drie zingende zussen ontdekt en kregen ze een platencontract. Na enkele onsuccesvolle singles mochten de Pointer Sisters in 1973 hun eerste (titelloze) album opnemen. Anita's oudere zus Ruth was inmiddels ook lid geworden van de groep. Het album leverde in Amerika hun eerste hit op. Yes We Can Can bereikte daar de 11e plaats in de Billboard Hot 100. In Nederland leek deze single aanvankelijk te stranden in de Tipparade, maar na een concert van de zussen op 24 januari 1974 in het Tropenmuseum in Amsterdam, gevolgd door enkele televisieoptredens, werd Yes We Can Can alsnog een hit in ons land. In maart bereikte het nummer de 25e plaats. Net als op de meeste tracks van de Pointer Sisters uit die tijd, werd de leadzang verzorgd door Anita.
in Amerika scoorde het kwartet verschillende hits. Voor hun countrynummer Fairytale wonnen ze in 1975 zelfs een Grammy. Het lukte de zussen echter niet om een top 10-hit te scoren en in de Nederlandse Top 40 keerden ze ook niet meer terug. Daar kwam in 1979 echter verandering in. Bonnie had de groep inmiddels verlaten om een solocarrière te beginnen en de Pointer Sisters bestond vanaf dat moment uit Anita, June en Ruth. In Amerika scoorden ze een nummer 2-hit met het door Bruce Springsteen geschreven nummer Fire! dat door Anita werd gesoleerd. In Nederland bereikte dit nummer zelfs de eerste plaats, waarmee de Pointer Sisters hun eerste en enige nummer 1-hit in de Top 40 te pakken hadden.
Tot midden jaren 80 waren de Pointer Sisters heel succesvol. In Amerika scoorden de zussen na Fire! nog zes top 10-hits, waarvan er drie in de top 3 belandden: He's So Shy, Slow Hand en Jump (For My Love). In Nederland hadden de meiden meer succes met hun top 10-hits Happiness, Should I Do It en Automatic. Daarnaast groeide hun nummer I'm So Excited uit tot een klassieker. In 1985 wonnen ze voor de nummers Jump (For My Love) en Automatic hun tweede en derde Grammy Award.
Na 1985 nam het succes van de Pointer Sisters af. Tot in de jaren 90 bleef het trio echter platen maken. In totaal zijn tussen 1973 en 1993 vijftien studioalbums van de groep verschenen. Hoewel de Pointer Sisters na hun Neutron Dance uit 1985 geen hits meer hadden gehad, scoorden ze in het najaar van 2005 nog een grote comebackhit bij onze zuiderburen met de Eurythmics & Aretha Franklin-cover Sisters Are Doin' It For Themselves. Deze samenwerking met de Vlaamse zangeres Natalia bereikte zelfs de tweede plaats in de Ultratop 50. June Pointer, die worstelde met haar gezondheid, maakte op dat moment geen deel meer uit van De Pointer Sisters. Haar plaats was ingenomen door Ruths dochter Issa.
Anita Pointer bleef tot 2015 bij de Pointer Sisters. In dat jaar moest zij vanwege haar gezondheid afscheid nemen van de groep. Begin 2020 bracht zij de biografie Fairytale: The Pointer Sisters' Family Story uit, die ze samen met haar broer Fritz had geschreven. Daarin beschreef ze haar jeugd en hoe zij en haar zussen uitgroeiden tot een van de populairste meidengroepen van hun generatie.
Anita is niet het eerste lid van de Pointer Sisters dat overlijdt. In 2006 overleed June op 52-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. De 69-jarige Bonnie overleed in 2020 aan de gevolgen van een leveraandoening. Daarmee was Anita de laatste van de drie oorspronkelijk zangeressen van de Pointer Sisters. Alleen haar zus Ruth, die in 1972 bij de groep kwam, is nu nog in leven. Zij staat nu samen met haar dochter Issa en haar kleindochter Sadako (Issa's nichtje) op het podium. Anita's dochter Jada overleed al in 2003 op 37-jarige leeftijd aan kanker.
Morgen staan we in een speciale Anita Pointer-top 4 uitgebreider stil bij de grootste Top 40-hits van Anita.
