wilder mind

Mumford & Sons brengt op 4 mei haar derde album Wilder Mind uit via Gentlemen of the Road/V2 Records. Het album wordt op 9 maart voorafgegaan door de nieuwe single Believe. Wilder Mind is opgenomen in de Air Studios in Londen en werd geproduceerd door James Ford (Arctic Monkeys, HAIM, Florence & The Machine). Het album bevat twaalf nummers die door de band gezamenlijk zijn geschreven in Londen, Brooklyn en Texas. Een aantal nummers werden geschreven en gedemo’d in de garage studio van Aaron Dessner van The National in Brooklyn. De band keerde ook terug naar de Eastcote Studios in Londen, waar ze het debuut Sigh No More opnam, voor verdere schrijf- en demosessies.

Het nieuwe album markeert een aanzienlijke koerswijziging van de jonge Britse band ten opzichte van de eerdere albums, Sigh No More uit 2009 en het in 2012 verschenen Babel. Tijdens de eerste sessies in New York en Londen ontstond er een verandering in de aanpak van de band. Niet alleen in het schrijven en opnemen, maar ook in texturen en dynamiek. Het nieuwe album kent een minimalistisch, maar panoramisch gevoel. Een geluid dat Marcus Mumford omschrijft als ‘a development, not a departure’. Iets wat per toeval en door bewuste keuze ontstond.

‘Towards the end of the Babel tour, we’d always play new songs during soundchecks, and none of them featured the banjo, or a kick-drum. And demoing with Aaron meant that, when we took a break, we knew it wasn’t going to involve acoustic instruments. We didn’t say no acoustic instruments, but I think all of us had this desire to shake it up. The songwriting hasn’t changed drastically; it was led more by a desire to not do the same thing again. Plus, we fell back in love with drums! It’s as simple as that.’

‘It felt completely natural, though,’ zegt toetsenist Ben Lovett, ‘like it did when we started out. It was very much a case of, if someone was playing an electric guitar, drums were going to complement that best; and, sonically, it then made sense to add a synth or an organ. We chose instruments that played well off each other, rather than consciously trying to overhaul it.’