De Overwegwachter

{transcribed by Adri Verhoef, 13-4-1998}

Z'n leven lang had hij op wacht gestaan
En steeds op tijd de bomen dichtgedaan,
En 's nachts stond hij daar plichtsgetrouw alleen,
De treinen raasden veilig langs hem heen;

Hij woonde in een huisje aan het spoor,
Geen dag dat hij z'n waakzaamheid verloor
Hij was daar als een baken voor de stad
Een taak waarvoor hij alles over had

[chorus]:
Op, en neer,
En op, en neer,
De overwegwachter, hij is niet meer;
Open, dicht,
En open, dicht,
Zo deed hij daar jaren z'n plicht.

Toen kwam een korte brief waarin hij las,
Dat hij voortaan niet langer nodig was,
Hij werd vervangen door een automaat,
En zo stond hij toen plotseling op straat.

Hij was te oud om nog wat nieuws te doen
En kreeg daarom vervroegd z'n klein pensioen;
Hij kwijnde langzaam weg in stil verdriet,
Want ach, z'n werk vergeten kon hij niet.

[chorus]

Maar elke dag stond hij toch weer aan 't spoor,
Geen trein die hij nog uit 't oog verloor;
Maar eens stond hij daar niet meer aan de baan,
Die dag was hij toen zelf op reis gegaan.

Hij was vertrokken voor z'n laatste reis:
De laatste trein naar 't hemels paradijs,
Waar steeds de spoorwegbomen opengaan
Voor hem, die trouw z'n plichten heeft gedaan.

[break]
[chorus] [2x]