La Solitudine
Laura Pausini
1993
jaar
Top 40
1
piekpositie
Top 40
19
weken
Top 40
533
punten
Top 40
De tekst van de Italiaanse versie van het lied gaat over een jongen genaamd Marco, die van zijn vriendin gescheiden wordt op aandringen van zijn familie en ver weg gestuurd wordt om hem te scheiden van zijn vriendin. De nu ex-vriendin zingt een emotionele en oprechte pleidooi tegen hem over de eenzaamheid en pijn die ze zouden voelen zonder elkaar als ze gescheiden zijn. Geïnterviewd door Italiaanse journalist Gianni Mina, Pausini verklaarde dat het lied sterk autobiografisch is: "In het begin van de liedje begon met de woorden 'Anna se n'è andata' [Anna ging weg] in plaats van 'Marco se n'è andato'. Maar de rest van het verhaal was precies de foto van mijn leven tot op dat moment [...]. Ik had die twee schrijvers nog niet eerder ontmoet. Valsiglio en de andere componisten bleven mij maar nieuwe nummers sturen, ik zie tegen mijn vader dat ik enkel dit lied wilde zingen, en de naam van Marco veranderen, omdat het verhaal van het lied precies op een kopie leek van wat mij was overkomen. Marco was mijn vriendje in dezelfde periode, en dit is de reden waarom, toen ik dat lied zingen, me zo emotioneel geraakt voelde."
Trivia
Artiest
Titel A-kant
La Solitudine
Lengte A-kant
04:04
Componist(en) A-kant
Angelo Valsiglio, Federico Cavalli, Pietro Cremonesi
Producer(s) A-kant
Angelo Valsiglio
Engineer(s) A-kant
Sandro Chinellato
Titel B-kant
La solitudine (Strumentale)
Lengte B-kant
04'04
Componist(en) B-kant
Angelo Valsiglio, Federico Cavalli, Pietro Cremonesi
Producer(s) B-kant
Angelo Valsiglio
Platenlabel
CGD
Hoogste positie UK
-
Hoogste positie US
-
Album
Laura
Songtekst
La Solitudine
Marco se n'è andato e non ritorna più
Il treno delle sette e trenta, senza lui
È un cuore di metallo senza l'anima
Nel freddo del mattino grigio di città
A scuola il banco è vuoto, Marco è dentro me
È dolce, il suo respiro fra i pensieri miei
Distanze enormi sembrano dividerci
Ma il cuore batte forte dentro me
Chissà se tu mi penserai
Se con i tuoi non parli mai
Se ti nascondi come me
Sfuggi gli sguardi e te ne stai
Rinchiuso in camera e non vuoi mangiare
Stringi forte a te il cuscino
Piangi e non lo sai quanto altro
male ti farà la solitudine
Marco, nel mio diario ho una fotografia
Hai occhi di bambino un poco timido
La stringo forte al cuore e sento che ci sei
Fra i compiti d'inglese e matematica
Tuo padre e i suoi consigli, che monotonia
Lui con il suo lavoro ti ha portato via
Di certo il tuo parere non l'ha chiesto mai
Ha detto: "Un giorno tu mi capirai"
Chissà se tu mi penserai
Se con gli amici parlerai
Per non soffrire più per me
Ma non è facile lo sai
A scuola non mi posso più
E i pomeriggi senza te
Studiare è inutile; tutte le idee si affollano su te
Non è possibile dividere la vita di noi due
Ti prego, aspettami, amore mio....
Ma illuderti non so
La solitudine fra noi
Questo silenzio dentro me
È l'inquietudine di vivere la vita senza te
Ti prego, aspettami perché
Non posso stare senza te
Non è possibile dividere la storia di noi due
La solitudine