Ze Zijn Nog Niet Vergeten (De Liedjes Van Weleer)

ZE ZIJN NOG NIET VERGETEN [A-kant]
{transcribed by Adri Verhoef, 23-1-1999}

[chorus]:
Ik kan ze niet vergeten, de liedjes van weleer
Ze zijn nog niet versleten, daar gaat ie nog een keer

[verse 1]:
Bij ons in de Jordaan, zing je van hela hola hopladiejee,
Bij ons in de Jordaan, zie je de jongens en de meiden dansen gaan, hatsee!
Bij ons in de Jordaan, waar de bloemen voor de ramen staan,
En de Amsterdamse humor nooit verloren gaat,
Zolang de lepel in de brijpot staat.

Geef mij maar Amsterdam
Dat is mooier dan Parijs
Geef mij maar Amsterdam
Mijn Mokums paradijs
Geef mij maar Amsterdam
Met z'n Amstel en 't IJ
Want in Mokum ben ik rijk
En gelukkig tegelijk
Geef mij maar Amsterdam

Vijf dagen naar Parijs, gaan we draaien, pierewaaien
Vijf dagen naar Parijs, gaan we met een vrolijke facie
Met de hele terremetaatsie
Lekker aan de boemel in Parijs

O, saberdiejosieja, saberdiejee jee jee, holladiejo
O, saberdiejosieja, saberdiejee jee jee, holladiejo
Krasse bananen
O, saberdiejosieja, saberdiejee jee jee, holladiejo
O, saberdiejosieja, saberdiejee jee jee, holladiejo

Vader, waarom hebben de giraffen toch zo'n hele lange nek
Hee jongenlief, vraag dat maar aan je moeder, die vertelt het jou direct
Wanneer je vader zo een nek had, was ie blij
Want dan bleef z'n borrel langer in de glij
Wanneer de armen en de rijken
In Artis naar de apies kijken
Dan zijneme allemaal zo blij en vader trots
Zieneme ze even wild in de apenrots
Dan gaan we apennootjes delen
Dan is het feest voor groot en klein
Want in september moet je voor een heitje
In onze Amsterdamse Artis zijn

Als de Jordaan met z'n ouwe Westertoren
In Antwerpen zou staan, dan was ik als Belg geboren
Dan zong ik geen hatsee in m'n jofele Jordaans
Maar ziedege mij gere, in het allerschoenste Vlaams
Zo zou het zijn gegaan
Als de Jordaan in de Scheldestad zou staan

[chorus]

Bij ons in de Jordaan, zing je van hela hola holladiejee,
Bij ons in de Jordaan, zie je de jongens en de meiden dansen gaan, hatsee!
Bij ons in de Jordaan, waar de bloemen voor de ramen staan,
En de Amsterdamse humor nooit verloren gaat,
Zolang de lepel in de brijpot staat.


ZE ZIJN NOG NIET VERGETEN [b-kant]
{transcribed by Adri Verhoef, 23-1-1999}

Aan de voet van die mooie Wester
Heb ik vaak in gedachten gestaan
Ik heb er dikwijls staan te dromen
Van die mooie, die fijne Jordaan

Op een afgekeurde woning
In het hartje van de Jordaan
Daaruit sleet jeugd, had ik leed, had ik vreugd'
In de strijd om een eerlijk bestaan
Maar toch voel ik mij een koning
Ook al vloeide er dikwijls een traan
Op die afgekeurde woning
In het hart van die ouwe Jordaan

Hou toch altijd je moeder in ere
Die lieve en edele vrouw
Die alles met vreugd zal ontberen
Om het maar te geven aan jou
Hou toch altijd je moeder in ere
Want is zij voorgoed weggegaan
Nou dan zal het je steeds blijven deren
Als jij haar verdriet had gedaan

Maar als ik de Westertoren zie
Dan wier 'k een heel ander mens
En dan hoor ik het galmen van jouw melodie
Ja, dan leef ik geheel naar m'n wens
O Wester, je brengt mij in vuur en vlam
Wanneer ik jouw klok hoor slaan
Want jij bent de glorie van Oud-Amsterdam
En de parel van onze Jordaan
[fade]