Nutbush City Limits

De plaat en z'n verhaal (i.e. een vrije vertaling):
Het stelt niet veel voor: een kerk, een café, een school en een kleine wc achterin de tuin. Daar houdt het wel mee op aan rijksweg nummer 19.
De bewoners houden hun eigen dorpje goed schoon, omdat ze er tijd genoeg voor hebben in dat kleine dorp dat zich groter voordoet dan het is.
Je mag er niet harder dan 40 km per uur rijden en motorfietsen mogen er niet eens komen.
En op vrijdag ga je naar de winkel om boodschappen te doen, op zondag naar de kerk voor de heilige boodschap. Zo simpel is het leven hier.
Door de week is iedereen aan het werk op de akkers om brood op de plank te krijgen.
Op je spaarzame vrije dagen ga je met het hele gezin picknicken in het bos en op zaterdagavond stappen in de grote stad, een paar kilometer verderop.
Om vervolgens op zondag weer te eindigen in de kerk, zoals het hoort.
Dat alles doe je in deze plaats, die zelfs nauwelijks 'dorp' genoemd kan worden.
En denk maar niet dat je een losbandig leven kan leiden hier. Whiskey is bijvoorbeeld nergens te koop.
En als je op straat betrapt wordt op dronkenschap, ga je meteen de nor in. Ze kennen dan geen genade met je.
Gezouten varkensvlees met siroop, da's het enige wat je dan te eten krijgt in de dorpsgevangenis.
Dit is maar een van de vele kleine stadjes hier in Tennessee.
En eigenlijk zijn al die plaatsen hetzelfde: een kleine, veilige gemeenschap die het voor elkaar opneemt.
Een gehucht, meer is het eigenlijk niet. Maar de bewoners zijn er maar wat trots op.