The Kelly Family stevig op 1 in 1996

Duik met ons mee in de tijdmachine en ga mee terug naar een Top 40 uit het verleden. We lichten verschillende tracks uit, waaronder de nummer 1, de snelste stijger en een nieuwkomer. Deze week gaan we terug naar de Nederlandse Top 40 van week 47 in 1996.

The Kelly Family staat stevig op nummer 1
Voor de vijfde week is de nummer 1-positie van de Top 40 in handen van The Kelly Family, met I Can’t Help Myself (I Love You, I Want You). Het verhaal van de muzikale famile voert terug naar de emigratie van de Ier Sean O’Kelley naar de Verenigde Staten in 1847, maar voor het muzikale verhaal van zijn familie – die later werd omgedoopt tot Kelly – hoeven we minder ver terug in de tijd. In 1965 verliet Daniel Kelly de VS, omdat hij het Amerikaanse leven spuugzat was. Samen met zijn vrouw Janice en de kinderen toog hij naar Spanje. Vier jaar later liep het huwelijk met Janice, met wie hij vijf kinderen op de wereld zette, op de klippen. Hij bleef niet lang single: nog geen jaar later trouwde Daniel met Barbara Ann. De twee hadden het letterlijk op de heupen: ze kregen negen kinderen.

In 1974 begonnen Caroline, Kathy, Paul, John en nicht Maribel de Kelly Kids, die optredens verzorgden op verschillende plaatselijke feesten in Spanje. Later kregen ze op het podium gezelschap van Daniel en Barbara Ann. Het succes breidde zich daarna uit over Europa, met concerten in Duitsland, Italie en Nederland. In 1977 keerde het gezin Kelly terug naar Ierland, waar ze ook een zelfgemaakt album uitbrachten: Kelly Family Tours Europe. Ze verkochten het tijdens optredens in de straten van Ierland. Na vijf maanden hielden ze het land waar hun roots liggen voor gezien en keerden ze terug naar het zonnige Spanje. Muziek bleef de rode draad, die van broer tot zus en van vader tot zoon werd overgedragen. In maart 1979 verscheen het titelloze debuutalbum van The Kelly Family, waarna later in dat jaar David’s Song (Who’ll Come To Me) de Nederlandse Top 40 wist te bereiken en begin 1980 twee weken de tweede plek wist te bezetten.

Polydor zag John Kelly als de grote ster van de groep en vroeg aan Dan of ze hem als soloartiest groot mochten maken. Dan weigerde. Dat had gevolgen voor de hele familie: hun platencontract werd niet verlengd. Dan nam daarop een drastisch besluit: alle muziek van de familie zou voortaan verschijnen via het eigen label Kel-Life. Kort na de geboorte van Angelo overleed Barbra Kelly. Haar laatste woorden aan haar familie waren: ‘blijf zingen’. Dat advies was niet tegen dovemansoren gericht, want de familie ging door. Twee maanden geleden werd I Can’t Help Myself (I Love You, I Want You) de tweede Top 40-hit voor de groep. De 14-jarige Angelo nam de lead vocals voor zijn rekening. Zijn stem klinkt breekbaar op de hit, die gaat over diepe gevoelens van liefde. Naast hem zijn Kathy, John, Patricia, Jimmy, Joey, Kelly, Paddy en Maite te horen. Toni Braxton bijt haar tanden momenteel stuk op ‘de Kelly’s’. Haar Un-Break My Heart blijft opnieuw steken op nummer 2.

_{I Can’t Help Myself (I Love You, I Want You) van The Kelly Family}

_{Un-Break My Heart van Toni Braxton}

Blackstreet en Dr. Dre blijven plakken op 4
De hele top 4 heeft deze week last van de dominantie van The Kelly Family en dus ook No Diggity van Blackstreet en Dr. Dre. De twee acts staan net als vorige week op 4. Het had maar weinig gescheeld of ze waren de hit misgelopen. Blackstreet-lid Teddy Riley wandelde op een dag de Future Records Recording Studios in en zag daar producer William Stewart, ook wel bekend als Skylz, wat aan het pielen met een sample uit Grandma’s Hands van Bill Withers.

Teddy viel er direct voor en overtuigde Skylz om hem de sample te geven. Hij besloot het te gebruiken in een nummer voor zijn R&B-groep Guy, maar het lukte nooit om die track op te nemen. Zanger Aaron Hall weigerde het zelfs in te zingen. Daarop besloot Teddy om het voor één van zijn andere projecten te gebruiken: Blackstreet. Weer kreeg hij te maken met weerstand: de andere groepsleden vonden No Diggity helemaal niets. Uiteindelijk zong Teddy het eerste couplet in en haalde hij daarmee de anderen schoorvoetend over om het op te nemen en uit te brengen, met hulp van Dr. Dre. Het bleek een gouden zet, want No Diggity is een wereldhit.

Rob de Nijs stijgt na 18 weken van 8 naar 6
Hoewel Banger Hart eerder al vijf weken op nummer 1 heeft gestaan, is het succes van het nummer nog altijd niet voorbij. Deze week staat de single van Rob de Nijs 18 weken in de Nederlandse Top 40, maar weet de track wel knap van 8 naar 6 te stijgen en daarmee vlak achter de hit van de Backstreet Boys, Quit Playing Games With My Heart, uit te komen. Belinda Meuldijk, de vrouw van Rob, schreef de tekst van Banger Hart, terwijl Ellert Driessen, zanger van Spargo, de muziek voor zijn rekening nam. Het is één van de nummers op het album De Band, De Zanger En Het Meisje, waarop veelal Engelstalige nummers voorzien zijn van Nederlandse teksten. Zo zijn er nummers op terug te vinden van onder meer Garth Brooks, de Troggs en Neil Finn. Ook John Ewbank, bekend van werk van Marco Borsato, schreef en produceerde mee aan Robs jongste album. Daarop staat overigens niet de hitversie van Banger Hart; die uitvoering werd door Sander Baas afgeleverd om ook op de radio succesvol te kunnen zijn.

_{Banger Hart van Rob de Nijs}

_{Quit Playing Games (With My Heart) van de Backstreet Boys}

2 Brothers On The Fourth Floor scoort negende top 10-hit
There’s A Key van 2 Brothers On The Fourth Floor stijgt deze week van 13 naar 10 en daarmee is de negende top 10-hit voor de eurodancegroep van producers Martin en Bobby Boer, met zangeres Des’Ray en rapper D-Rock als boegbeelden. Het nummer is grotendeels gebaseerd op een classic uit de begintijd van de Top 40: Rain And Tears van Aphrodite’s Child. Dat nummer kwam in 1968 op de tweede plek van de Lijst der Lijsten terecht en was op zijn beurt weer gebaseerd op het klassieke stuk Canon In D van Johann Pachelbel. Het gerucht gaat dat 2 Brothers On The Fourth Floor ook bezig is met een kerstversie van There’s A Key, dat Christmas Time moet gaan heten. Deze week blijft het Nederlandse project in ieder geval Insomnia van Faithless voor, dat deze week wel van 15 naar 12 weet te stijgen.

_{There’s A Key van 2 Brothers On The Fourth Floor}

_{Insomnia van Faithless}

Twee snelste stijgers
Twee Top 40-hits gaan deze week het snelst in de lijst: Last Night van de Amerikaanse R&B-formatie Az Yet glijdt van 20 naar 14 en de liveversie van Laat Het Los van Van Dik Hout op Lowlands raast van 35 naar 29. Oplettende luisteraars kennen Last Night al van de humoristische Eddy Murphy-film The Nutty Professor. De zwoele R&b-hit gaat over een avond waarop twee geliefden zich helemaal aan elkaar overgeven en dat wordt nogal expliciet in de lyrics naar voren gebracht. Zo wordt er in het refrein gezongen dat de man in de vrouw zat en dat hij de zon, de maan, de bergen en de rivieren zag toen hij seks met haar had. Van Dik Hout zingt op Laat Het Los juist over een relatie die is gestrand. Zanger Martin Buitenhuis en gitarist Sandro Assorgia schreven de tekst. De hitversie werd opgenomen op Lowlands, met Herman Brood achter de piano. De track verscheen op een EP met vijf andere optredens van hun show op dat festival.

_{Last Night van Az Yet}

_{Laat Het Los – Live Op Lowlands van Van Dik Hout}

Gabbertje is de hoogste nieuwkomer
De hoogste nieuwkomer mag zich deze week met recht de Klapper van de Week noemen. Gabbertje van Hakkûhbar vliegt binnen op nummer 15. Happy hardcore is dit jaar hotter dan hot, met hits van DJ Paul Elstak, Charly Lownoise en Mental Theo, Nakatomi, Dune en Critical Mass. Acteur en muzikant Bob Fosko is het typische stemgeluid bij Hakkûhbar, het kwartet dat hij vormt met Bart Vleming, Ad de Feyter en Ewart van der Horst. Hun eerste single Gabbertje is een cover van het thema van Swiebertje, dat tussen 1961 en 1975 een succesvolle jeugdserie was. Acteur Ruben van der Meer is het gezicht van de groep in de clip van Gabbertje. Door de binnenkomst op 15 zeilt Hakkûhbar onder andere langs Il Volo van de Italiaanse zanger Zucchero Fornaciari, dat van 16 naar 22 duikelt.

_{Gabbertje van Hakkûhbar}