Zwart Wit

Het verhaal van de 15-jarige Antilliaanse Kerwin Lucas, die in 1985 werd neergestoken door een groep skinheads, is nog altijd een van de schokkendste gebeurtenissen van de jaren 80 en wordt bezongen in Zwart Wit.
Kerwin Lucas, onder de meeste mensen beter bekend als Kerwin Duinmeijer (zijn pleegnaam), was samen met zijn boezemvriend en pleegbroer Erik Duinmeijer op een avond in Amsterdam na een feestje langs een shoarmatent in de Damstraat gegaan. Buiten stuitten ze op een groep beschonken skinheads, die meenden dat Kerwin een straat niet in mocht lopen en riepen dat hij "terug moest naar zijn eigen land". Waar Kerwin soortgelijke opmerkingen normaliter van zich af liet glijden, reageerde hij dit keer: "Ik heb mijn benen bij mijn geboorte gekregen om te lopen en dat mag ik doen waar ik wil." Er volgde een woordenwisseling die omsloeg in een gevecht, waarin Kerwin werd neergestoken. Toen hij al bloedend een taxi in wilde stappen, werd hij geweigerd. Een ambulance arriveerde nadat hij nog twintig minuten op de stoep lag. Uiteindelijk overleed hij later die nacht in het ziekenhuis.