De Verzoening

Het was een onbekende weg die ik heb afgelegd,
naar het licht op zoek naar het donker.
Verlangen naar verlangen, uit dat harnas van spijt,
jaloezie en belangen.
Onderweg spuwden stuurlui aan wal hun gal,
ze hebben nooit iets bereikt, ik bleef eigenwijs.

En toen, toen zag ik jou,
je bent zoveel voor me geweest,
een moeder, een dochter, de mooiste vrouw.
Maar als altijd met iemand die nooit iets zeker weet,
won mijn twijfel van ons geluk maar vanavond ben ik hier terug,
en ik vraag je...

Heb me lief, heb me lief, heb dit lichaam lief.
Bemin mij, bevrijd mij van het duister in mijn hoofd,
mijn straat loopt hier dood.

Wat achtervolgde mij hier naar toe,
was het de prijs van de roem,
of het verlangen voor één nacht iemand te vertrouwen.
Of was het die hyena, die jakhals, die wacht tot ik neerval
en waarvan ik dacht dat het een vriend was.

Maar zijn wij samen niet sterker dan alles wat mij bedreigt,
ik sta klaar voor de strijd, met als wapen de waarheid,
en dat is

Heb me lief, heb me lief, heb dit lichaam lief.
Bemin mij, bevrijd mij van dat gevoel van schuld,
verraad mij met een kus

Heb me lief, heb me lief,
ik weet meer vragen kan ik niet.
Wij verzoenen ons vannacht,
bemin mij,
streel mij,
heel mij,
heb me lief