So Long

De plaat en z'n verhaal (i.e. een vrije vertaling):
Het lijkt nog maar zo kort geleden dat ik je brief heb gelezen. Ik kan nog steeds niet geloven wat je me hebt geschreven. Ik heb nog geprobeerd je te bellen, maar ik kreeg geen gehoor. Ik heb zelfs je vrienden gebeld of ze misschien wisten waar je uithing, maar ze hadden geen flauw idee. Ze dachten dat je misschien ziek was. Maar ik heb het er niet bij laten zitten, ik heb zelfs een detective ingehuurd om je te vinden. Uiteindelijk is hij je op het spoor gekomen. Je woonde in Frankrijk, vertelde hij me. Toen hij op de uitkijk stond om je in de gaten te houden, zag hij hoe je lachend een auto instapte, met een vreemde man achter het stuur. Mja, toen wist ik genoeg. Waarom heb je me er nooit iets over verteld? Waarom hoor ik nooit meer wat van je? Ach, ik heb nog wel geprobeerd om je te vergeten, maar dat lukt me gewoon niet. Ik liep maar wat doelloos door de stad zonder na te denken. Ik ben nog bij een dokter geweest, maar die gaf me alleen maar een slaappilletje. Nee, ik moest wat doen om je weer terug te krijgen. Ik heb je telegrammen gestuurd, maar opnieuw: geen antwoord. Ik heb je moeder nog gesproken, ze zei dat het beter zou zijn als ik je met rust zou laten. En ja, misschien heeft ze wel gelijk. Je moet zelf ook maar weten wat je doet. Als jij denkt dat dit het beste voor je is, dan moet dat maar. Maak je maar geen zorgen, van mij zul je niks meer horen. Dan heb je bereikt wat je wilde bereiken. Alleen blijft die ene vraag maar aan me knagen: waarom heb je er niets over gezegd? Je had me toch wel wat kunnen vertellen? Waarom heb je er toch zo lang mee gewacht?