All By Myself

Het couplet van dit lied is gebaseerd op het tweede deel (Adagio sostenuto) van Sergei Rachmaninoffs Pianoconcert nr. 2 in c mineur, opus 18.

De plaat en z'n verhaal (i.e. een vrije vertaling):
Vroeger toen ik nog jong was, had ik nooit iemand nodig. Ik vond het heerlijk om alleen te zijn. En als ik dan eens verliefd werd, dan vree ik voor de lol een paar keer met zo'n ander jong ding en dan zette ik er snel weer een punt achter. Dan kon ik tenminste weer lekker op mezelf zijn. Maar de dagen dat ik dat fijn vond, die zijn nu voorbij. Na al die jaren ben ik namelijk nog steeds alleen. En ik zit nu in m'n eentje terug te denken aan al die mensen met wie ik de afgelopen jaren iets korts heb gehad. Elke keer als ik ze probeer te bellen, krijg ik geen gehoor. Het is moeilijk om toe te geven, maar ik word daar steeds onzekerder van. Er is dan maar één manier om weer voor even van het vervelende onzekere gevoel af te komen. Weet je wat ik dan doe? Ik pik weer een onbekend iemand op voor een korte, vluchtige affaire. En waarom? Omdat ik er geen zin meer in heb om steeds weer helemaal alleen te zijn.