Het Parelsnoer

{transcribed by Adri Verhoef, 5-6-1999}

Klein Greetje kwam dikwijls bij grootmoe
Wel zes, zeven keer op een dag
Ze vindt 't bij grootmoe zo heerlijk
Omdat ze daar alles van mag

Ze rommelt in kasten en laden
Dat vindt ze zo heerlijk en fijn
Dan ziet ze een pracht van een parelsnoer
Ach grootmoeder, geef dat aan mij

[chorus]:
Grootmoeder ziet haar aan met tranen in haar oog
Greetje, m'n kind, kom even bij me staan
Jij vraagt aan mij, waarvan ik niet kan scheiden
Maar later, als je groter bent, krijg jij dat parelsnoer

Klein Greetje liet 't hoofdje toen hangen
En keek naar de grond vol verdriet
Ach grootmoeder, waarom krijg ik nou toch
Dat prachtige parelsnoer niet

U bent nu al reeds in de zeventig
Misschien gaat u spoedig wel dood
Dan kan u 't mij niet meer geven
Ach grootmoe, ik ben toch al groot

[chorus]

Er werd een klein grafje gedolven
De schooljeugd, die stond er omheen
Daarbij stond een huilende grootmoe
Die keek naar het kistje benee

Daarnaast stond een droevige vader
Die alles verloor wat hij had
Eerst had hij z'n vrouw moeten missen
En nu nog z'n enigste schat

Grootmoeder ziet het kistje naar beneden gaan
Greetje, m'n kind, wie had dat ooit gedacht
Dat jij van mij zo jong zou moeten scheiden
Dat parelsnoer, dat is er nog, maar jij bent er niet meer.