No Woman, No Cry - Live '75

De plaat en z'n verhaal (i.e. een vrije vertaling):
Ik weet dat we 't nooit echt makkelijk hebben gehad, zeker vroeger niet. Toen hingen we maar wat rond in de sloppenwijken van deze stad. Als we daar dan bij elkaar zaten, zagen we hoe vreemde mensen naar onze stad kwamen en later ook weer vertrokken. Rijke en vooral hypocriete mensen die tussen het gewone volk, mensen zoals wij dus, gingen wonen. Sommigen zijn nog steeds vrienden van ons, anderen zijn we in de loop van de tijd uit het oog verloren. Het zijn allemaal herinneringen aan een tijd die achter ons ligt, maar nu het wat beter met ons gaat, mogen we die tijd niet vergeten. Ik weet nog goed dat we elke avond in de tuin zaten onder de sterrenhemel rond een groot vuur. Georgie kwam dan altijd langs om het vuur brandend te houden. Hij zorgde ervoor dat we 's nachts warm konden blijven, tot het ochtend werd en hij z'n ontbijtpap voor ons klaarmaakte. Ik deelde mijn ontbijt altijd met jou, zoals ik alles met je zal delen. Ik heb helaas niet veel bezittingen, het enige dat ik echt heb, zijn m'n handen en voeten. Maar die brengen me wel naar elke plaats die ik maar wil. M'n liefste, als ik weer eens op reis ben, moet je één ding niet vergeten. Voor elk probleem is er uiteindelijk een oplossing. Dus stop alsjeblieft met huilen, droog je tranen, want alles zal ooit weer helemaal goedkomen.