promises of no man's land

Blaudzun – Promises Of No Man’s Land
De nieuwe cd van Blaudzun dat op 7 maart 2014 verschijnt. Fans en volgers zijn verrast als de zanger en liedjesschrijver begin december onverwacht een albumtrailer post dat de komst van zijn vierde langspeler en club tour in het voorjaar aankondigt. De reacties zijn overweldigend en de eerste concerten, waaronder een releaseshow in Tivoli, zijn dan ook binnen drie dagen uitverkocht. Meer dan twee jaar na de release van zijn internationaal geprezen album Heavy Flowers, het album uit 2012 dat op het punt staat de goudstatus te bereiken in Nederland, verschijnt Blaudzun's vierde opnieuw bij V2 Benelux.

Aanrommelen
Veel liedjes op Promises Of No Man’s Land ontstonden in een periode dat Blaudzun met zijn band aan het touren was. De tijd dat hij niet op het podium stond gebruikte hij om te schrijven en te schaven aan melodieën. “De bulk aan ideeën heb ik later in Barcelona, Zuid-Frankrijk en Berlijn uitgewerkt, maar met het afronden ervan heb ik gewacht tot in de studio. Ik wilde zo lang mogelijk alle mogelijkheden openhouden. Het gevoel vasthouden dat je nog kan aanrommelen.”

Geheim
In juni 2013 startte Johannes Sigmond, echte naam van Blaudzun, met de opnames. Iedereen die op één of andere manier bij het maken van het album betrokken was, had een geheimhoudingsplicht. “Ik wilde het niet aan de grote klok hangen. Geen kroegpraat of getwitter erover,” vertelt Blaudzun. “Geen vragen van vrienden, volgers en journalisten over ‘hoe het met de plaat gaat’ en ‘wanneer kunnen we iets horen’. Zelfs de muzikanten die langskwamen, hadden soms geen idee wat ik precies aan het doen was. Zo was het ook met mijn debuut plaat in 2007 en dat wilde ik nu weer. Net als bij een stoofpotje moet je niet steeds het deksel van de pan halen om te kijken of te ruiken, dat komt het gerecht niet ten goede."

Veldslagen
Op Promises Of No Man's Land laat Blaudzun een dynamischer geluid horen dan voorheen. Een geluid dat naast zijn karakteristieke en onmiskenbare stem meer en meer bepaald wordt door bombastische drums, elektrische gitaren en analoge
synthesizers. "Ik heb gezocht naar een venijniger geluid, bozer in plaats van brozer. Daar vroegen de liedjes om. Ik ervaar ze als moderne strijdliederen, die je soms voor en soms na al dan niet verloren veldslagen kunt zingen."

Blaudzun bracht in een Utrechtse studio vooral veel tijd door met technicus en mixer Martijn Groeneveld. Los van elkaar kwamen er zo nu en dan muzikanten langs waarvan de meeste, waaronder zijn broer Jakob, veel met hem op het podium
stonden. Langer dan 2 of 3 dagen bleven ze nooit. Naast zijn bandleden, speelt Sigmond net als op voorgaande albums zelf veel verschillende instrumenten, onder meer synth, basgitaar en deze keer ook drums. “Niet bij alle songs hoor, daar ben ik een te beperkte drummer voor. Maar het drumstel is één van mijn meest geliefde instrumenten, daar kan ik nooit van af blijven.”

Brabbeltaal
Meer dan ooit besteedde Sigmond tijd aan zijn teksten, die pas veel later ontstonden dan de muziek. “Dat laatste is nieuw voor mij. Ik werk altijd vanuit klanktaal en probeer op een organische manier vanuit brabbeltaal, een soort tongentaal, die tegelijk met de melodie ontstaan bij woorden en verhalen uit te komen. Voorheen stopte ik niet met schrijven totdat er uit die klanken teksten ontstonden, maar bij de liedjes op dit album wilde ik zo lang mogelijk vasthouden aan de klanken. Op die manier ga je ook anders arrangeren en kun je verstand en inhoud heel lang buiten het muzikale proces houden. Ik ben me er steeds vaker van bewust dat woorden de muziek om zeep kunnen helpen, vandaar dat ik meer tijd heb genomen om de juiste woorden te vinden. Dat betekent overigens niet dat teksten ineens veel belangrijker zijn dan voorheen.”

Jan Saudek
Veel wil Blaudzun over die teksten niet kwijt: “Promises Of No Man’s Land is geen conceptalbum met één bepaald thema, eerder een verknipte drieluik waarin op de vlucht geslagen personages, eenzaamheid en bedrog een belangrijke rol spelen. Laat de muziek eerst voor zichzelf spreken. Daarbij is wat mij betreft de albumcover een mooie aanvulling. Elke andere toevoeging of duiding vooraf is niet relevant." De opvallende foto op de albumcover waar Sigmond over spreekt, is van de Tsjechische fotograaf Jan Saudek. Saudek werkte in de jaren '70 als fabrieksarbeider in Praag tijdens de Sovjet overheersing. In zijn vrije tijd maakte hij foto's. Omdat Saudek bang was dat de geheime dienst zijn werk, waarin erotiek verweven is met thema's als politieke corruptie, geweld en onschuld, niet kon waarderen, werkte hij ondergronds. "Ik ben vooral fan van zijn vroege werk. De foto op de cover is uit 1978 en sluit goed aan bij de sfeer die ik voor ogen had bij het album”, aldus Blaudzun.